دیوان اشراف: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۱

مقدمه

در تاریخ اسلام و ایران، فردی از جانب خلیفه یا سلطان مأمور می‌شد تا اطلاعات لازم از جریان امور مملکت را به دست آورد. به همین منظور دیوانی خاص موسوم به “دیوان اشراف” تحت نظارت متصدّی این شغل که “مشرف” خوانده می‌شد قرار داشت. رئیس دیوان اشراف در هر شهر و ناحیه‌ای دارای نماینده‌ای بود و ریاست دیوان اشراف، عموماً در میان رجال دولتی جایگاه ویژه‌ای داشت^[۱]. این امر امروزه، نظارت و بازرسی نام گرفته است^[۲].

منابع

فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی

پانویس

↑ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۲؛ لغت‌نامه دهخدا، ج۷، ص۱۰۰۵۹.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۱۱.

[1] ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۲؛ لغت‌نامه دهخدا، ج۷، ص۱۰۰۵۹.

[2] فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۱۱.

[۱]

[۲]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 == مقدمه ==
-در [[تاریخ اسلام]] و [[ایران]]، فردی از جانب [[خلیفه]] یا [[سلطان]] [[مأمور]] می‌شد تا اطلاعات لازم از جریان امور مملکت را به دست آورد. به همین منظور دیوانی خاص موسوم به “دیوان اشراف” تحت [[نظارت]] متصدّی این شغل که “مشرف” خوانده می‌شد قرار داشت. [[رئیس]] دیوان اشراف در هر [[شهر]] و ناحیه‌ای دارای نماینده‌ای بود و [[ریاست]] دیوان اشراف، عموماً در میان [[رجال]] دولتی [[جایگاه]] ویژه‌ای داشت<ref>ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۲؛ لغت‌نامه دهخدا، ج۷، ص۱۰۰۵۹.</ref>. این امر امروزه، [[نظارت]] و بازرسی نام گرفته است<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۱۱.</ref>.
+در تاریخ اسلام و [[ایران]]، فردی از جانب [[خلیفه]] یا [[سلطان]] [[مأمور]] می‌شد تا اطلاعات لازم از جریان امور مملکت را به دست آورد. به همین منظور دیوانی خاص موسوم به “دیوان اشراف” تحت [[نظارت]] متصدّی این شغل که “مشرف” خوانده می‌شد قرار داشت. [[رئیس]] دیوان اشراف در هر [[شهر]] و ناحیه‌ای دارای نماینده‌ای بود و [[ریاست]] دیوان اشراف، عموماً در میان رجال دولتی جایگاه ویژه‌ای داشت<ref>ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۲؛ لغت‌نامه دهخدا، ج۷، ص۱۰۰۵۹.</ref>. این امر امروزه، [[نظارت]] و بازرسی نام گرفته است<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۱۱.</ref>.
 == منابع ==