جزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۳۲

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ابو بصیر از امام صادق (ع) پرسید: امام زمان (ع) با اهل ذمّه چه خواهد کرد؟ فرمود: مانند پیامبر اکرم (ص) با آنان پیمان می‌بندد، آنان هم با کمال خضوع، با دست خودشان جزیه می‌پردازند^[۱]. جزیه، مالیاتی است که از اهل ذمّه (یهود، نصاری و مجوس) با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آن‌ها، گرفته می‌شود و در مقابل، از حمایت قانون برخوردار می‌شوند و مانند یک فرد مسلمان در پناه اسلام، آزاد زندگی می‌کنند، و آن مثل زکات و خراج و مالیات و غیره است که از مسلمانان گرفته می‌شود. در این حکم، اجحاف و ظلمی نیست و هردولت برای اداره مملکت، از وصول مالیات ناگزیر است. در اسلام، آن‌چه از اهل کتاب دریافت می‌شود به نام جزیه و آن‌چه از مسلمین اخذ می‌گردد به نام زکات و غیره خوانده شده است. پس از فتح مکه و درآمدن مردم -فوج‌فوج- به دین اسلام و سیطره مسلمانان به نحو کامل بر جزیرة العرب، خداوند پیغمبرش را به نبرد با اهل کتاب از یهود و نصاری امر فرمود: ﴿قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ... مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ﴾ }}^[۲]؛ با اهل کتاب که به ایمان به خدا و روز واپسین تن نداده و آن‌چه را که خدا و رسول حرام کرده، حرام ندانند و به دین حق نگرایند، بجنگید تا گاهی که به دست خود، به حالت خواری و ذلت جزیه بپردازند. ابن کثیر گفته: این آیه در سال نهم هجرت، نازل گردید و تا آن روز، پیغمبر (ص) از اهل کتاب جزیه نگرفته بود. و چون این آیه فرود آمد، ان حضرت از نصارای نجران و مجوس هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و مردم اذرعات و جز آن‌ها از قبایل نصاری که در اطراف جزیرة العرب سکونت داشتند، جزیه گرفت^[۳]^[۴].

پرسش‌های وابسته

امام مهدی در عصر ظهور با اهل ذمه چه خواهد کرد؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶ و ۳۸۱.
↑ سوره توبه، ۲۹.
↑ معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۲۴۵.

[1] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶ و ۳۸۱.

[2] سوره توبه، ۲۹.

[3] معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.

[4] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۲۴۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید: [[امام زمان]] {{ع}} با اهل ذمّه چه خواهد کرد؟ فرمود: مانند [[پیامبر اکرم]] {{صل}} با آنان پیمان می‌بندد، آنان هم با کمال خضوع، با دست خودشان جزیه می‌پردازند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶ و ۳۸۱.</ref>. جزیه، مالیاتی است که از اهل ذمّه (یهود، نصاری و مجوس) با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آن‌ها، گرفته می‌شود و در مقابل، از حمایت قانون برخوردار می‌شوند و مانند یک فرد مسلمان در پناه [[اسلام]]، آزاد زندگی می‌کنند، و آن مثل [[زکات]] و خراج و مالیات و غیره است که از مسلمانان گرفته می‌شود. در این حکم، اجحاف و ظلمی نیست و هردولت برای اداره مملکت، از وصول مالیات ناگزیر است. در اسلام، آن‌چه از اهل کتاب دریافت می‌شود به نام جزیه و آن‌چه از مسلمین اخذ می‌گردد به نام زکات و غیره خوانده شده است. پس از فتح مکه و درآمدن مردم -فوج‌فوج- به دین اسلام و سیطره مسلمانان به نحو کامل بر جزیرة العرب، خداوند پیغمبرش را به نبرد با اهل کتاب از یهود و نصاری امر فرمود: {{عربی| {{متن قرآن|قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ... مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}} }}<ref>سوره توبه، ۲۹.</ref>؛ با اهل کتاب که به ایمان به خدا و روز واپسین تن نداده و آن‌چه را که خدا و رسول حرام کرده، حرام ندانند و به دین حق نگرایند، بجنگید تا گاهی که به دست خود، به حالت خواری و ذلت جزیه بپردازند. [[ابن کثیر]] گفته: این آیه در سال نهم هجرت، نازل گردید و تا آن روز، پیغمبر {{صل}} از اهل کتاب جزیه نگرفته بود. و چون این آیه فرود آمد، ان حضرت از نصارای نجران و مجوس هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و مردم اذرعات و جز آن‌ها از قبایل نصاری که در اطراف جزیرة العرب سکونت داشتند، جزیه گرفت<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۴۵.</ref>.
+*[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید: [[امام زمان]] {{ع}} با اهل ذمّه چه خواهد کرد؟ فرمود: مانند [[پیامبر اکرم]] {{صل}} با آنان پیمان می‌بندد، آنان هم با کمال خضوع، با دست خودشان جزیه می‌پردازند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶ و ۳۸۱.</ref>. جزیه، مالیاتی است که از اهل ذمّه (یهود، نصاری و مجوس) با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آن‌ها، گرفته می‌شود و در مقابل، از حمایت قانون برخوردار می‌شوند و مانند یک فرد مسلمان در پناه [[اسلام]]، آزاد زندگی می‌کنند، و آن مثل [[زکات]] و خراج و مالیات و غیره است که از مسلمانان گرفته می‌شود. در این حکم، اجحاف و ظلمی نیست و هردولت برای اداره مملکت، از وصول مالیات ناگزیر است. در اسلام، آن‌چه از اهل کتاب دریافت می‌شود به نام جزیه و آن‌چه از مسلمین اخذ می‌گردد به نام زکات و غیره خوانده شده است. پس از فتح مکه و درآمدن مردم -فوج‌فوج- به دین اسلام و سیطره مسلمانان به نحو کامل بر جزیرة العرب، خداوند پیغمبرش را به نبرد با اهل کتاب از یهود و نصاری امر فرمود: {{متن قرآن|قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ... مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}} }}<ref>سوره توبه، ۲۹.</ref>؛ با اهل کتاب که به ایمان به خدا و روز واپسین تن نداده و آن‌چه را که خدا و رسول حرام کرده، حرام ندانند و به دین حق نگرایند، بجنگید تا گاهی که به دست خود، به حالت خواری و ذلت جزیه بپردازند. [[ابن کثیر]] گفته: این آیه در سال نهم هجرت، نازل گردید و تا آن روز، پیغمبر {{صل}} از اهل کتاب جزیه نگرفته بود. و چون این آیه فرود آمد، ان حضرت از نصارای نجران و مجوس هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و مردم اذرعات و جز آن‌ها از قبایل نصاری که در اطراف جزیرة العرب سکونت داشتند، جزیه گرفت<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۴۵.</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==