سید روحالله موسوی خمینی: تفاوت میان نسخهها
Smsherafat (بحث | مشارکتها) |
Smsherafat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
}} | }} | ||
'''سید روحالله موسوی خمینی''' یا '''سید روحالله مصطفوی''' (۱۲۸۱ ش، خمین-۱۳۶۸ ش، تهران) مشهور به '''امام خمینی''' ، رهبر انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ش و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، از نامآورترین [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] [[شیعه]] در قرن چهاردهم هجری. | '''سید روحالله موسوی خمینی''' یا '''سید روحالله مصطفوی''' (۱۲۸۱ ش، خمین - ۱۳۶۸ ش، تهران) مشهور به '''امام خمینی''' ، رهبر انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ش و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، از نامآورترین [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] [[شیعه]] در قرن چهاردهم هجری. | ||
او جز فقه و اصول در فلسفه اسلامی و عرفان نظری نیز صاحب نظر و دارای آثار متعددی بود که ''«[[مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة (کتاب)|مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة]]»''، ''«آداب الصلاة»''، ''«مناهج الوصول إلی علم الأصول»''، ''«کتاب البیع»''، ''«تحریر الوسیلة»'' و ''«[[ولایت فقیه (کتاب)|ولایت فقیه]]»'' از مهمترین آنها به شمار میروند. در دوران تدریس در قم در مدرسه فیضیه جلسات درس اخلاق برپا میکرد. در تمام عمر زندگی ساده و زاهدانهای داشت. در دوران [[مرجعیت]] که ساکن نجف بود و نیز در ده سال آخر عمر که رهبر جمهوری اسلامی بود در جماران، در خانهای محقر زندگی میکرد. | او جز فقه و اصول در فلسفه اسلامی و عرفان نظری نیز صاحب نظر و دارای آثار متعددی بود که ''«[[مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة (کتاب)|مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة]]»''، ''«آداب الصلاة»''، ''«مناهج الوصول إلی علم الأصول»''، ''«کتاب البیع»''، ''«تحریر الوسیلة»'' و ''«[[ولایت فقیه (کتاب)|ولایت فقیه]]»'' از مهمترین آنها به شمار میروند. در دوران تدریس در قم در مدرسه فیضیه جلسات درس اخلاق برپا میکرد. در تمام عمر زندگی ساده و زاهدانهای داشت. در دوران [[مرجعیت]] که ساکن نجف بود و نیز در ده سال آخر عمر که رهبر جمهوری اسلامی بود در جماران، در خانهای محقر زندگی میکرد. | ||
نهضت اسلامی او برعلیه رژیم سلطه در ایران بر اساس آموزههای حدیثی و فقهی [[ولایت فقیه|ولایت مطلقه فقیه]] بنا نهاد و این نظریه فقهی ـ سیاسی مبتنی بر باورهای [[شیعی]] را بسط و گسترش داد. | نهضت اسلامی او برعلیه رژیم سلطه در ایران بر اساس آموزههای حدیثی و فقهی [[ولایت فقیه|ولایت مطلقه فقیه]] بنا نهاد و این نظریه فقهی ـ سیاسی مبتنی بر باورهای [[شیعی]] را بسط و گسترش داد. |
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۱:۲۹
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
امام خمینی (سید روحالله موسوی خمینی) | |
---|---|
لقب | امام و آیتالله العظمی |
تاریخ درگذشت | ۱۴ خرداد ۱۳۶۸ش |
آرامگاه | بهشت زهرا - تهران (ايران) |
ملیت | ایرانی |
زبان | فارسی |
پیشه | مرجع تقلید |
نقشهای برجسته | رهبری انقلاب اسلامی ایران |
منصب | ولی فقیه |
دین | اسلام |
مذهب | شیعه اثناعشری |
اطلاعات علمی | |
تحصیلات | اجتهاد |
حوزه علمیه | قم و نجف |
استادان | عبدالکریم حائری، میرزا جواد ملکی تبریزی، محمد علی شاهآبادی |
آثار | «مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة» «آداب الصلاة» «مناهج الوصول إلی علم الأصول» «کتاب البیع» «تحریر الوسیلة» «ولایت فقیه» |
وبگاه | پایگاه اطلاعرسانی امام خمینی
|
سید روحالله موسوی خمینی یا سید روحالله مصطفوی (۱۲۸۱ ش، خمین - ۱۳۶۸ ش، تهران) مشهور به امام خمینی ، رهبر انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ش و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، از نامآورترین مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری. او جز فقه و اصول در فلسفه اسلامی و عرفان نظری نیز صاحب نظر و دارای آثار متعددی بود که «مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة»، «آداب الصلاة»، «مناهج الوصول إلی علم الأصول»، «کتاب البیع»، «تحریر الوسیلة» و «ولایت فقیه» از مهمترین آنها به شمار میروند. در دوران تدریس در قم در مدرسه فیضیه جلسات درس اخلاق برپا میکرد. در تمام عمر زندگی ساده و زاهدانهای داشت. در دوران مرجعیت که ساکن نجف بود و نیز در ده سال آخر عمر که رهبر جمهوری اسلامی بود در جماران، در خانهای محقر زندگی میکرد. نهضت اسلامی او برعلیه رژیم سلطه در ایران بر اساس آموزههای حدیثی و فقهی ولایت مطلقه فقیه بنا نهاد و این نظریه فقهی ـ سیاسی مبتنی بر باورهای شیعی را بسط و گسترش داد.
ولادت و خانواده
وی در ۳۰ شهریور ۱۲۸۱ ش (۲۰ جمادی الثانی ۱۳۲۰ ق - ۲۴ سپتامبر ۱۹۰۲) در شهرستان خمین متولد شد. پدر وی آیتالله سید مصطفی موسوی، مجتهد و از علمای خمین بود که به دست عمال حکومت وقت به شهادت رسید. مادر وی بانو هاجر، از نوادگان آیتالله حیدر خوانساری بود.[۱]
تحصیلات
تحصیلات ابتدایی و علوم مقدماتی حوزه را در خمین آموخت. از سال ۱۲۹۸ عازم مدرسه سپهدار اراک شد و پس از یک سال و به دنبال هجرت آیتالله عبدالکریم حائری یزدی (زعیم وقت حوزه علمیه اراک) به قم، برای فراگیری تحصیلات تکمیلی حوزوی رهسپار حوزه علمیه قم شد. وی همزمان با فراگیری ادبیات عرب، فقه و اصول که از دروس مرسوم حوزه بودند، به تحصیل ریاضیات، هیئت، علوم معنوی و عرفانی، عروض و قوافی و فلسفه اسلامی و فلسفه غرب پرداخت.[۲]
استادان
او تحصیلات مقدمات و سطح را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید مرتضی پسندیده، محمود افتخار العلما، رضا نجفی خمینی، محمد علی بروجردی، محمد گلپایگانی، عباس اراکی، محمد علی ادبب تهرانی، سید محمد تقی خوانساری و سید علی یثربی کاشانی فرا گرفت.
در مقطع درس خارج نیز به مدت ۱۱ سال از درس آیتالله عبدالکریم حائری یزدی بهره جست.
از اساتید علوم عقلی و اخلاقی وی میتوان به حضرات آیات: سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، علی اکبر حکمی یزدی، محمد رضا مسجدشاهی اصفهانی، میرزا جواد ملکی تبریزی و محمد علی شاهآبادی اشاره کرد.[۳]
تدریس در حوزه
وی طی سالهای طولانی در حوزه علمیه قم به تدریس چندین دوره فقه، اصول، فلسفه و عرفان و اخلاق اسلامی در مدرسه فیضیه، مسجد اعظم، مسجد محمدیه، مدرسه حاج ملاصادق، مسجد سلماسی و ... همت گماشت و در حوزه علمیه نجف نیز قریب ۱۴ سال در مسجد شیخ اعظم انصاری معارف اهل بیت و سطح عالی فقه را تدریس نمود. در نجف برای نخستین بار مبانی نظری حکومت اسلامی را در سلسله درسهای ولایت فقیه بازگو نمود.[۱]
کتابهای منتشر شده
به زبان فارسی
- کشف اسرار؛
- شرح چهل حدیث؛
- شرح حدیث جنود عقل و جهل؛
- سر الصلوة؛
- آداب الصلوة؛
- حاشیه بر رساله ارث ملا هاشم خراسانی؛
- توضیح المسائل؛
- مناسک حج؛
به زبان عربی
- مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایة؛
- شرح دعاء السحر؛
- الاستصحاب؛
- التعلیقة علی الفوائد الرضویه؛
- رسائل العشرة؛
- العروة الوثقی مع التعالیق؛
- انوار الهدایة فی التعلیقة الکفایة (۲ جلد)؛
- تحریر الوسیلة (۲ جلد)؛
- تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس؛
- رسالة فی تعیین الفجر فی اللیالی المقمرة؛
- رسالة نجاة العباد (۲ جلد)؛
- کتاب البیع (۵ جلد)؛
- مناهج الوصول الی علم الاصول (۲ جلد)؛
- وسیلة النجاة مع تعالیق؛
- الاجتهاد و التقلید؛
- التعادل و الترجیح؛
- الخلل فى الصلاة؛
- الطلب و الارادة؛
- المکاسب المحرمة (۲ جلد)؛
- بدایع الدرر فى قاعدة نفى الضرر؛
- تنزیل العلل التشریعیة على التکوینیة؛
- کتاب الطهارة (۲ جلد)؛
- لمحات الاصول؛[۴]