نامۀ ۱۱ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]') |
جز (removed Category:امام علی; added Category:نامههای نهج البلاغه using HotCat) |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده: | [[رده:نامههای نهج البلاغه]] | ||
[[رده:مدخل نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل نهج البلاغه]] |
نسخهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۱۳
مقدمه
- امام (ع) لشکری را به فرماندهی زیاد بن نضر حارثی و همراهی شریح بن هانی از نُخَیله به سوی شام فرستاد. در بین راه میان آن دو نفر اختلاف افتاد و هر یک به شکایت از دیگری برای امام نامهای نوشتند[۱].
- امام در پاسخ هر دو این نامه را نوشتند که سیدرضی بخشی از آن را گزیده است. در این نامه ضمن پرهیز لشکریان از اختلاف، به بیان تاکتیکها و آموزشهای نظامی میپردازد تا آنها در کمند دشمن گرفتار نشوند. زمان صدور نامه سال ۳۶ قمری است[۲].
فرازی از نامه
- چون بر دشمن فرود آمدید یا دشمن بر شما فرود آمد، باید که لشکرگاهتان بر فراز بلندیها یا دامنه کوهها یا در بین رودخانهها باشد تا شما را پناهگاه بود و دشمن را مانع. و باید که جنگتان در یک سو باشد و یا دو سو. و دیدهبانها بر سر کوهها و تپهها بگمارید تا مباد که دشمن از جایی که میترسید یا خود را در امان میدانید، بهناگاه بر شما تاخت آورد. بدانید که مقدمه لشکر، همان چشمان لشکر است و چشمان مقدمه، طلایهداران هستند. از پراکندگی بپرهیزید. چون فرود میآیید همه فرود آیید و چون کوچ میکنید همه کوچ کنید. هنگامی که شب در رسید، نیزهها را گرداگرد خود قرار دهید. به خواب مروید یا اندکاندک بخوابید[۳].
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 760.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 760.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 761.