بحث:انتظار عملی به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۲
، ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۰←انتظار عملی در روایات
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
*[[انتظار عملی]] به [[اعمال]] و [[رفتار]] [[انسان]] جهت می‌دهد. و باعث می‌شود [[منتظران]] در بعد فردی و [[اجتماعی]] تلاش کنند. از نظر فردی به حیات روحی و روانی و کسب [[فضائل اخلاقی]] و تقویت بنیۀ جسمی و روحی بپردازند و به عبارت دیگر [[خودسازی]] را سرلوحه کار خود قرار دهند. و از نظر [[اجتماعی]] مراقب حال دیگران بوده و علاوه بر [[اصلاح]] خود در [[اصلاح]] دیگران نیز کوشا باشند. چراکه [[نهضت]] جهانی و برنامۀ عظیمی که همۀ برنامه‌های آن مانند [[امنیت]]، [[عدالت]] و... در حد کمال است یک برنامۀ فردی نیست، بلکه جمعی و همگانی است. از این‌رو برای تحقق چنین انقلابی، مردانی بزرگ، مصمّم، [[شکست ناپذیر]] و [[پاک]] و دارای [[بینش عمیق]] و گرایش‌های متعالی لازم است. بنابراین [[انتظار]] یک [[مصلح جهانی]] به معنای [[آماده‌باش]] کامل [[فکری]] و [[اخلاقی]]، مادی و [[معنوی]] در تمام ابعاد آن برای گسترش [[عدل]] و [[امنیت]] و [[اصلاح]] همۀ [[جهان]] است<ref>ر.ک. گودرزی، مجتبی، فلسفه امنیت و آموزه انتظار، ص ۳۱۶ -۳۱۷.</ref>. | *[[انتظار عملی]] به [[اعمال]] و [[رفتار]] [[انسان]] جهت می‌دهد. و باعث می‌شود [[منتظران]] در بعد فردی و [[اجتماعی]] تلاش کنند. از نظر فردی به حیات روحی و روانی و کسب [[فضائل اخلاقی]] و تقویت بنیۀ جسمی و روحی بپردازند و به عبارت دیگر [[خودسازی]] را سرلوحه کار خود قرار دهند. و از نظر [[اجتماعی]] مراقب حال دیگران بوده و علاوه بر [[اصلاح]] خود در [[اصلاح]] دیگران نیز کوشا باشند. چراکه [[نهضت]] جهانی و برنامۀ عظیمی که همۀ برنامه‌های آن مانند [[امنیت]]، [[عدالت]] و... در حد کمال است یک برنامۀ فردی نیست، بلکه جمعی و همگانی است. از این‌رو برای تحقق چنین انقلابی، مردانی بزرگ، مصمّم، [[شکست ناپذیر]] و [[پاک]] و دارای [[بینش عمیق]] و گرایش‌های متعالی لازم است. بنابراین [[انتظار]] یک [[مصلح جهانی]] به معنای [[آماده‌باش]] کامل [[فکری]] و [[اخلاقی]]، مادی و [[معنوی]] در تمام ابعاد آن برای گسترش [[عدل]] و [[امنیت]] و [[اصلاح]] همۀ [[جهان]] است<ref>ر.ک. گودرزی، مجتبی، فلسفه امنیت و آموزه انتظار، ص ۳۱۶ -۳۱۷.</ref>. | ||
==[[انتظار عملی]] در [[روایات]]== | ==[[انتظار عملی]] در [[روایات]]== | ||
*[[منتظر]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} به گونه ای [[زندگی]] می‌کند که هر لحظه [[ظهور]] اتفاق بیفتد، در این اردوگاه قرار می‌گیرد و این کار بسیار [[سختی]] بوده و خود [[جهاد]] است. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: «هرکس [[منتظر ظهور]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} باشد و در این حال بمیرد، چون کسی است که در [[خیمه]] [[حضرت]] و [[یاور]] ایشان باشد. سپس لحظه‌ای درنگ کرد و فرمود: "نه، بلکه بسان کسی است که با آن [[حضرت]] [[شمشیر]] زند و سپس فرمود نه به [[خدا]] به حتم مانند کسی است که در رکاب [[رسول خدا]] [[شهید]] شده باشد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَکَثَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ کَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَیْفِهِ ثُمَّ قَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا کَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}؛ المحاسن، ج ۱، ص ۲۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶؛ مکیال المکارم، ج ۲، ص ۲۱.</ref>. | *[[منتظر]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} به گونه ای [[زندگی]] می‌کند که هر لحظه [[ظهور]] اتفاق بیفتد، در این اردوگاه قرار می‌گیرد و این کار بسیار [[سختی]] بوده و خود [[جهاد]] است. | ||
#[[رسول اکرم]]{{صل}} فرمودند: «[[برترین عمل]] [[امت]] من [[انتظار فرج]] داشتن است»<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ الامامة و التبصره، ص ۲۱.</ref>. براساس [[روایت]] "[[انتظار فرج]]" [[برترین عمل]] شمرده شده و سر آن هم این است که "[[انتظار فرج]]" حرکت و عمل در جهت ایجاد [[جامعه]] و [[حکومتی]] مبتنی بر [[دین]] و ارزش‌های [[اسلامی]] و [[عدالت اجتماعی]] است و چنین اقدامی [[برترین]] عمل‌هاست زیرا مقدمه و تلاش برای تحقق [[حکومت]] و [[نظام اسلامی]] و [[ولایت]] [[امامان معصوم]] {{ع}} است. در [[حقیقت]] "[[انتظار فرج]]" برای ما که در عصر غیبت واقعیم نوعی [[آماده‌سازی]] و مهیا شدن برای [[یاری]] رساندن به [[نهضت]] جهانی حضرت مهدی {{ع}} و این جز با [[مبارزه]] و تلاش مستمر و [[جهاد]] بی‌امان با مظاهر [[شرک]] و [[طاغوت]] و ایجاد [[آمادگی]] صد در صد و همیشگی میسّر نیست<ref>ر.ک. موسوی کاشمری، سیدمهدی، امام خمینی و احیاء انتظار فرج، ص ۴۰۴ ـ۴۰۶.</ref>. | |||
#[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: «هرکس [[منتظر ظهور]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} باشد و در این حال بمیرد، چون کسی است که در [[خیمه]] [[حضرت]] و [[یاور]] ایشان باشد. سپس لحظه‌ای درنگ کرد و فرمود: "نه، بلکه بسان کسی است که با آن [[حضرت]] [[شمشیر]] زند و سپس فرمود نه به [[خدا]] به حتم مانند کسی است که در رکاب [[رسول خدا]] [[شهید]] شده باشد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَکَثَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ کَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَیْفِهِ ثُمَّ قَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا کَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}؛ المحاسن، ج ۱، ص ۲۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶؛ مکیال المکارم، ج ۲، ص ۲۱.</ref>. [[انتظار عملی]] در [[عصر غیبت]]، تلاش بیشتر برای [[دینداری]] و گسترش [[دین]] است و این کار سخت و پررنجی است. | |||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: «هر کدام از آنها بر [[دین خدا]] پایدارتر از کسی است که در شب تاریک شاخۀ پرتیغ [[قتاد]] (مغیلان درختچه‌ای است که شاخه آن تیغ‌های بسیار تیزی دارد) را صاف و تهی از خار کند یا مانند کسی که [[آتش]] غضا (درخت گز درختی است که چوب آن محکم و بادوام و [[آتش]] آن دیرپا و پرحرارت است) به دست گرفته است»<ref>{{متن حدیث|... لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِیَّةً عَلَی دِینِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِی اللَّیْلَةِ الظَّلْمَاءِ أَوْ کَالْقَابِضِ عَلَی جَمْرِ الْغَضَا...}}؛ بصائر الدرجات، ص ۸۴، بحارالانوار، ۵۲، ص ۱۲۳.</ref>. | |||
#در روایتی [[مولی]] [[علی]] {{ع}} می‌فرمایند: «[[منتظر]] امر ما بسان کسی است که در [[راه خدا]] به [[خون]] خود غلتیده باشد»<ref>{{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا کَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ}}؛ کمال الدین، ص ۶۴۵، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳.</ref>. همچنین [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «آن کس از شما که این امر "[[ولایت]] و [[قیام]]" را بشناسد و [[منتظر]] آن باشد و اینرا خداخواهانه و نیکوکارانه (نه ریاکارانه) دنبال کند به [[خدا]] [[سوگند]] مانند کسی است که با شمشیرش همراه [[قائم]] [[خاندان]] [[آل محمد]]{{صل}} [[جهاد]] می‌کند»<ref>{{متن حدیث|الْعَارِفُ مِنْکُمْ هَذَا الْأَمْرَ الْمُنْتَظِرُ لَهُ الْمُحْتَسِبُ فِیهِ الْخَیْرَ کَمَنْ جَاهَدَ وَ اللَّهِ مَعَ قَائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ بِسَیْفِهِ...}}؛ بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۱۴۱.</ref>. | |||
#[[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: «هر کدام از شما باید خود را برای [[قیام قائم]] آماده کند اگرچه به [[قدر]] مهیا کردن تیری باشد. زیرا وقتی [[خداوند]] [[نیت]] [[صادق]] او را بر [[انتظار فرج]] و [[یاری]] آن [[حضرت]] ببیند [[امید]] می‌‌رود خداوند [[عمر]] او را دراز کرده تا [[ظهور]] او را [[درک]] کند و از [[یاران]] آن بزرگوار باشد»<ref>{{متن حدیث|لَیُعِدَّنَّ أَحَدُکُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی إِذَا عَلِمَ ذَلِکَ مِنْ نِیَّتِهِ رَجَوْتُ لِأَنْ یُنْسِئَ فِی عُمُرِهِ حَتَّی یُدْرِکَهُ فَیَکُونَ مِنْ أَعْوَانِهِ وَ أَنْصَارِه}}، غیبت نعمانی، ص ۳۲۰.</ref>. البته مقصود از تهیۀ [[سلاح]]، [[آمادگی نظامی]] است که در هر زمانی به گونه‌ای است و شاید مقصود از اینکه فرمود: "[[امید]] می‌‌برم که [[خدا]] [[عمر]] او را دراز کند" این باشد که چنین انتظاری این اندازه در پیشگاه [[خداوند تعالی]] [[ارزش]] و [[جایگاه]] دارد<ref>ر.ک. موسوی کاشمری، سیدمهدی، امام خمینی و احیاء انتظار فرج، ص ۴۰۴ ـ۴۰۶.</ref>. | |||
==نتیجه گیری== | ==نتیجه گیری== | ||
*بنابراین، توجه به تعابیر فوق دربارۀ [[منتظران]]، گویای آن است که [[انتظار]] تنها "زبانی" نیست، بلکه عملی بوده و [[منتظران واقعی]]، [[آمادگی]] دائم برای [[ظهور]] [[حضرت]] و رزم در رکابش را دارند<ref>ر.ک. خاتمی، سید احمد، انتظار مسئولانه، ص؟؟؟.</ref> و کمر [[همت]] بسته‌اند تا مقدّمات لازم را برای [[ظهور]] آماده کنند نه آنان که دست روی دست گذارند و صرفاً در [[دل]]، ظهورش را [[آرزو]] کنند<ref>ر.ک. اراکی، محسن، نگاهی به رسالت و امامت، ص۹۲ ـ ۹۴.</ref>. | *بنابراین، توجه به تعابیر فوق دربارۀ [[منتظران]]، گویای آن است که [[انتظار]] تنها "زبانی" نیست، بلکه عملی بوده و [[منتظران واقعی]]، [[آمادگی]] دائم برای [[ظهور]] [[حضرت]] و رزم در رکابش را دارند<ref>ر.ک. خاتمی، سید احمد، انتظار مسئولانه، ص؟؟؟.</ref> و کمر [[همت]] بسته‌اند تا مقدّمات لازم را برای [[ظهور]] آماده کنند نه آنان که دست روی دست گذارند و صرفاً در [[دل]]، ظهورش را [[آرزو]] کنند<ref>ر.ک. اراکی، محسن، نگاهی به رسالت و امامت، ص۹۲ ـ ۹۴.</ref>. | ||