بحث:آیه مباهله: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== *این آیه از فضایل حضرت امیر{{ع}} و از دلایل امامت او به...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==نویسنده: آقای پورانزاب== | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*این آیه از [[فضایل]] [[امام علی|حضرت امیر]]{{ع}} و از دلایل [[امامت]] او به‌شمار می‌رود که در آن، از [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} به عنوان جان [[پیامبر]]{{صل}} یاد شده است. متن آیه چنین است: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>هرکس دربارۀ دین پس از علمی که تو را آمد، با تو احتجاج کرد، بگو بیایید فرزندان ما و فرزندان شما، زنان ما و زنان شما و جانهای ما و جانهای شما را فراخوانیم، سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم؛ سوره آل عمران، آیه:۶۱.</ref> [[پیامبر]]{{صل}} در این ماجرا، [[امام علی|حضرت علی]]، [[فاطمه زهرا]]، [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]{{عم}} را به میعادگاه مباهله آورد. با آنکه تعبیر "جانهای ما" جمع است، ولی وقتی [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را همراه خود آورد، او به منزلۀ جان [[پیامبر خاتم|محمّد]]{{صل}} محسوب شده است و جایگاه والای او را نزد خدا و [[پیامبر]] و افضلیّت او را بر صحابۀ دیگر نشان می‌دهد. اصل این واقعه قطعی است و سندی بر حقانیّت [[اسلام]] است. تفصیل آن واقعه و کیفیّت استدلال به آن و اسناد واقعه در کتب مفصّل آمده است<ref>از جمله ر. ک: بحار الأنوار، ج ۳۵ ص ۲۵۷، کتب تاریخی در قضایای سال دهم، کتب تفسیر ذیل آیۀ شریفه، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰ ص ۱۹۳، نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار، ج ۲۰ ص ۲۱۵ تا ۲۹۶، احقاق الحق، ج ۶ ص ۴۴۹</ref> در ادبیات شعری، با عنوان جان [[پیامبر]] و نفس او و به یکی بودن این دو جان عزیز اشارات فراوان شده است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۶.</ref> | *این آیه از [[فضایل]] [[امام علی|حضرت امیر]]{{ع}} و از دلایل [[امامت]] او به‌شمار می‌رود که در آن، از [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} به عنوان جان [[پیامبر]]{{صل}} یاد شده است. متن آیه چنین است: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>هرکس دربارۀ دین پس از علمی که تو را آمد، با تو احتجاج کرد، بگو بیایید فرزندان ما و فرزندان شما، زنان ما و زنان شما و جانهای ما و جانهای شما را فراخوانیم، سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم؛ سوره آل عمران، آیه:۶۱.</ref> [[پیامبر]]{{صل}} در این ماجرا، [[امام علی|حضرت علی]]، [[فاطمه زهرا]]، [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]{{عم}} را به میعادگاه مباهله آورد. با آنکه تعبیر "جانهای ما" جمع است، ولی وقتی [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را همراه خود آورد، او به منزلۀ جان [[پیامبر خاتم|محمّد]]{{صل}} محسوب شده است و جایگاه والای او را نزد خدا و [[پیامبر]] و افضلیّت او را بر صحابۀ دیگر نشان می‌دهد. اصل این واقعه قطعی است و سندی بر حقانیّت [[اسلام]] است. تفصیل آن واقعه و کیفیّت استدلال به آن و اسناد واقعه در کتب مفصّل آمده است<ref>از جمله ر. ک: بحار الأنوار، ج ۳۵ ص ۲۵۷، کتب تاریخی در قضایای سال دهم، کتب تفسیر ذیل آیۀ شریفه، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰ ص ۱۹۳، نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار، ج ۲۰ ص ۲۱۵ تا ۲۹۶، احقاق الحق، ج ۶ ص ۴۴۹</ref> در ادبیات شعری، با عنوان جان [[پیامبر]] و نفس او و به یکی بودن این دو جان عزیز اشارات فراوان شده است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۶.</ref> | ||
نسخهٔ ۷ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۱
نویسنده: آقای پورانزاب
مقدمه
- این آیه از فضایل حضرت امیر(ع) و از دلایل امامت او به‌شمار می‌رود که در آن، از حضرت علی(ع) به عنوان جان پیامبر(ص) یاد شده است. متن آیه چنین است: ﴿فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ﴾[۱] پیامبر(ص) در این ماجرا، حضرت علی، فاطمه زهرا، حسن و حسین(ع) را به میعادگاه مباهله آورد. با آنکه تعبیر "جانهای ما" جمع است، ولی وقتی رسول خدا علی(ع) را همراه خود آورد، او به منزلۀ جان محمّد(ص) محسوب شده است و جایگاه والای او را نزد خدا و پیامبر و افضلیّت او را بر صحابۀ دیگر نشان می‌دهد. اصل این واقعه قطعی است و سندی بر حقانیّت اسلام است. تفصیل آن واقعه و کیفیّت استدلال به آن و اسناد واقعه در کتب مفصّل آمده است[۲] در ادبیات شعری، با عنوان جان پیامبر و نفس او و به یکی بودن این دو جان عزیز اشارات فراوان شده است.[۳]
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ هرکس دربارۀ دین پس از علمی که تو را آمد، با تو احتجاج کرد، بگو بیایید فرزندان ما و فرزندان شما، زنان ما و زنان شما و جانهای ما و جانهای شما را فراخوانیم، سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم؛ سوره آل عمران، آیه:۶۱.
- ↑ از جمله ر. ک: بحار الأنوار، ج ۳۵ ص ۲۵۷، کتب تاریخی در قضایای سال دهم، کتب تفسیر ذیل آیۀ شریفه، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰ ص ۱۹۳، نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار، ج ۲۰ ص ۲۱۵ تا ۲۹۶، احقاق الحق، ج ۶ ص ۴۴۹
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۶.