تحریض در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۰
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تحریض (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- تحریض: بسیج کردن، ایجاد نیت و همّت برای عمل[۱]، برانگیختن، تشویق کردن[۲].
- ﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ﴾[۳].
- تحریض همیشه همراه با ابزار و شیوه‌های تبلیغاتی مثل تزئین، خطابه و تهییج می‌باشد[۴].
- اصطلاح "بسیج عمومی" در فرهنگ سیاسی مفهوماً مترادف "تحریض" است و به مسلح کردن و ایجاد آمادگی نظامی لازم میان مردم بدون انضمام آنها به ارتش منظم اطلاق می‌شود[۵][۶].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۱۹۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.
- ↑ «ای پیامبر! مؤمنان را به کارزار برانگیز» سوره انفال، آیه ۶۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۲۸.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۷۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۶۳.