عقل مطبوع: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'خارجی' به 'خارجی') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*نیرویی که [[خداوند]] در [[انسان]] [[آفریده]] تا به وسيله آن حقایق را [[درک]] کند. این نیرو [[عقل]] [[فطری]] یا طبیعی نامیده می‌شود و در [[روایات]] با عنوان [[عقل]] مطبوع از آن یاد شده است. | *نیرویی که [[خداوند]] در [[انسان]] [[آفریده]] تا به وسيله آن حقایق را [[درک]] کند. این نیرو [[عقل]] [[فطری]] یا طبیعی نامیده می‌شود و در [[روایات]] با عنوان [[عقل]] مطبوع از آن یاد شده است. | ||
*[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[کلامی]] موزون، [[عقل]] طبیعی را به چشم و [[عقل]] [[تجربی]] را به [[نور]] [[خورشید]] [[تشبیه]] کرده است. می‌فرماید: "من [[عقل]] را بر دو گونه یافتم [[عقل]] طبیعی و [[عقل]] شنیدنی [[عقل]] شنیدنی نفعی ندارد اگر [[عقل]] طبیعی نباشد چنان که [[نور]] [[خورشید]] نفعی ندارد اگر [[نور]] دیده بسته باشد"<ref>حسن بن على سقاف، مصحیح شرح العقیدة الطحاویة ص۱۹۵.</ref> | *[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[کلامی]] موزون، [[عقل]] طبیعی را به چشم و [[عقل]] [[تجربی]] را به [[نور]] [[خورشید]] [[تشبیه]] کرده است. می‌فرماید: "من [[عقل]] را بر دو گونه یافتم [[عقل]] طبیعی و [[عقل]] شنیدنی [[عقل]] شنیدنی نفعی ندارد اگر [[عقل]] طبیعی نباشد چنان که [[نور]] [[خورشید]] نفعی ندارد اگر [[نور]] دیده بسته باشد"<ref>حسن بن على سقاف، مصحیح شرح العقیدة الطحاویة ص۱۹۵.</ref> | ||
*طبق این [[کلام]] [[شریف]]، [[درک]] حقایق همانند دیدن اشیای | *طبق این [[کلام]] [[شریف]]، [[درک]] حقایق همانند دیدن اشیای خارجی است، همان طور که دیدن اشیا از طرفی منوط به [[بینایی]] و از طرفی منوط به [[نور]] [[خورشید]] است، [[درک]] حقایق نیز از طرفی محتاج تجربه و از طرفی منوط به [[قوه]] مدركه [[انسان]] است و همان طور که [[نور]] [[خورشید]] نمی‌تواند [[نابینایی]] [[انسان]] را جبران کند و به [[تنهایی]] دیدن اشیا را باعث شود، [[آموزش]] و کسب تجربه هرچند پیوسته و [[قوی]] نمی‌تواند کمبود [[درک]] و [[فهم]] [[انسان]] را جبران کند. | ||
*در روایتی از [[رسول خدا]]{{ع}} آمده است: "[[خداوند]] چیزی [[برتر]] از [[عقل]] بین [[بندگان]] خویش قسمت نکرده است"<ref>{{متن حدیث|مَا قَسَمَ اَللَّهُ لِلْعِبَادِ شَيْئاً أَفْضَلَ مِنَ اَلْعَقْلِ}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۱، ص۱۲.</ref>. | *در روایتی از [[رسول خدا]]{{ع}} آمده است: "[[خداوند]] چیزی [[برتر]] از [[عقل]] بین [[بندگان]] خویش قسمت نکرده است"<ref>{{متن حدیث|مَا قَسَمَ اَللَّهُ لِلْعِبَادِ شَيْئاً أَفْضَلَ مِنَ اَلْعَقْلِ}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۱، ص۱۲.</ref>. | ||
*و می‌فرماید: "[[خداوند]] چیزی گرامی‌تر از [[عقل]] نیافریده است"<ref>{{متن حدیث|ما خلق الله خلقا اكوم عليه من العقل}}؛ محمودی، نهج السعادة، ۸، ص۱۷۴.</ref>. | *و می‌فرماید: "[[خداوند]] چیزی گرامی‌تر از [[عقل]] نیافریده است"<ref>{{متن حدیث|ما خلق الله خلقا اكوم عليه من العقل}}؛ محمودی، نهج السعادة، ۸، ص۱۷۴.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۰۳
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عقل مطبوع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- نیرویی که خداوند در انسان آفریده تا به وسيله آن حقایق را درک کند. این نیرو عقل فطری یا طبیعی نامیده می‌شود و در روایات با عنوان عقل مطبوع از آن یاد شده است.
- امیرالمؤمنین(ع) در کلامی موزون، عقل طبیعی را به چشم و عقل تجربی را به نور خورشید تشبیه کرده است. می‌فرماید: "من عقل را بر دو گونه یافتم عقل طبیعی و عقل شنیدنی عقل شنیدنی نفعی ندارد اگر عقل طبیعی نباشد چنان که نور خورشید نفعی ندارد اگر نور دیده بسته باشد"[۱]
- طبق این کلام شریف، درک حقایق همانند دیدن اشیای خارجی است، همان طور که دیدن اشیا از طرفی منوط به بینایی و از طرفی منوط به نور خورشید است، درک حقایق نیز از طرفی محتاج تجربه و از طرفی منوط به قوه مدركه انسان است و همان طور که نور خورشید نمی‌تواند نابینایی انسان را جبران کند و به تنهایی دیدن اشیا را باعث شود، آموزش و کسب تجربه هرچند پیوسته و قوی نمی‌تواند کمبود درک و فهم انسان را جبران کند.
- در روایتی از رسول خدا(ع) آمده است: "خداوند چیزی برتر از عقل بین بندگان خویش قسمت نکرده است"[۲].
- و می‌فرماید: "خداوند چیزی گرامی‌تر از عقل نیافریده است"[۳].
- منظور از عقل در این دو حدیث شریف، عقل طبیعی است[۴].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حسن بن على سقاف، مصحیح شرح العقیدة الطحاویة ص۱۹۵.
- ↑ «مَا قَسَمَ اَللَّهُ لِلْعِبَادِ شَيْئاً أَفْضَلَ مِنَ اَلْعَقْلِ»؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۱، ص۱۲.
- ↑ «ما خلق الله خلقا اكوم عليه من العقل»؛ محمودی، نهج السعادة، ۸، ص۱۷۴.
- ↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱،ص۱۶۹-۱۷۰.