عبدالرحمان بن کلده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۳۸

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عبدالرحمان بن کلده در تاریخ اسلامی | عبدالرحمان بن کلده در تراجم و رجال

مقدمه

عبدالرحمان بن کلده از یاران امیرالمؤمنین(ع) بود و در جنگ صفین به سال ۳۷ هجری به شهادت رسید. او در آخرین لحظات جان دادن پیامی برای پیروزی امام(ع) فرستاد و پیام او این بود:
نصر بن مزاحم نقل می‌کند: عبدالرحمان بن حاطب گفت: من در میان کشته‌های صفین به دنبال برادرم بودم که به جسد نیمه جان عبدالرحمان بن کلده برخوردم و به او آب دادم اما او گفت: نمی‌توانم بخورم؛ زیرا سلاح در بدنم فرو رفته است، اما پیامی برای امیرمؤمنان(ع) دارم. گفتم: بگو، او گفت: سلام مرا خدمت آقا برسان و بگو: هر چه زودتر مجروحان جنگی را به اردوگاه منتقل کند تا فردا در موقع حمله، مجروحان پشت کشته‌ها باشند و غلبه با کسی است که موفق به این کار شود. این پیام را داد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.
ابن حاطب می‌گوید: وقتی خواستم پیام عبدالرحمان بن کلده را به امام(ع) برسانم، فرمود: "او در چه حالی است"؟ گفتم: به شهادت رسید، حضرت کلمه استرجاع «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به زبان آورد و فرمود: "پیامش چه بود". وقتی پیام را گفتم، او را تصدیق کرد؛ و فوراً دستور داد تا منادی فریاد کند که، تمام مجروحان جنگ را به اردوگاه بیاورند. سپاهیان حضرت علی(ع) بی‌درنگ این کار را کردند و فردا صبح با آمادگی کامل و نبود مانع، برای جنگ با سپاه شام مهیا شدند و در آن روز به موفقیت دست یافتند^[۱].^[۲]

جستارهای وابسته

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ وقعة صفین، ص۳۹۴.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۴-۸۳۵.

[1] وقعة صفین، ص۳۹۴.

[2] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۴-۸۳۵.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 *عبدالرحمان بن کلده از یاران [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود و در [[جنگ صفین]] به سال ۳۷ [[هجری]] به [[شهادت]] رسید. او در آخرین لحظات [[جان]] دادن پیامی برای [[پیروزی امام]]{{ع}} فرستاد و [[پیام]] او این بود:
 *[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: [[عبدالرحمان بن حاطب]] گفت: من در میان کشته‌های [[صفین]] به دنبال برادرم بودم که به [[جسد]] نیمه [[جان]] عبدالرحمان بن کلده برخوردم و به او آب دادم اما او گفت: نمی‌توانم بخورم؛ زیرا [[سلاح]] در بدنم فرو رفته است، اما پیامی برای [[امیرمؤمنان]]{{ع}} دارم. گفتم: بگو، او گفت: [[سلام]] مرا [[خدمت]] آقا برسان و بگو: هر چه زودتر مجروحان [[جنگی]] را به اردوگاه منتقل کند تا فردا در موقع حمله، مجروحان پشت کشته‌ها باشند و [[غلبه]] با کسی است که موفق به این کار شود. این [[پیام]] را داد و [[جان]] به [[جان]] آفرین [[تسلیم]] کرد.
-*ابن حاطب می‌گوید: وقتی خواستم [[پیام]] عبدالرحمان بن کلده را به [[امام]]{{ع}} برسانم، فرمود: "او در چه حالی است"؟ گفتم: به [[شهادت]] رسید، [[حضرت]] کلمه [[استرجاع]] ({{متن حدیث|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}) را به زبان آورد و فرمود: "پیامش چه بود". وقتی [[پیام]] را گفتم، او را [[تصدیق]] کرد؛ و فوراً [[دستور]] داد تا منادی فریاد کند که، تمام مجروحان [[جنگ]] را به اردوگاه بیاورند. [[سپاهیان]] [[حضرت علی]]{{ع}} بی‌درنگ این کار را کردند و فردا صبح با [[آمادگی]] کامل و نبود مانع، برای [[جنگ]] با [[سپاه شام]] مهیا شدند و در آن روز به [[موفقیت]] [[دست]] یافتند<ref>وقعة صفین، ص۳۹۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۴-۸۳۵.</ref>
+*ابن حاطب می‌گوید: وقتی خواستم [[پیام]] عبدالرحمان بن کلده را به [[امام]]{{ع}} برسانم، فرمود: "او در چه حالی است"؟ گفتم: به [[شهادت]] رسید، [[حضرت]] کلمه [[استرجاع]] {{متن حدیث|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} را به زبان آورد و فرمود: "پیامش چه بود". وقتی [[پیام]] را گفتم، او را [[تصدیق]] کرد؛ و فوراً [[دستور]] داد تا منادی فریاد کند که، تمام مجروحان [[جنگ]] را به اردوگاه بیاورند. [[سپاهیان]] [[حضرت علی]]{{ع}} بی‌درنگ این کار را کردند و فردا صبح با [[آمادگی]] کامل و نبود مانع، برای [[جنگ]] با [[سپاه شام]] مهیا شدند و در آن روز به [[موفقیت]] [[دست]] یافتند<ref>وقعة صفین، ص۳۹۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۴-۸۳۵.</ref>
 == جستارهای وابسته ==