شرح صدر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> |
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۵۰
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شرح صدر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
گشایش و بیان[۱]، بسط دادن[۲]، گشایش ایجاد کردن، وسعت دادن[۳]، در مقابل قبض[۴].
﴿فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ﴾[۵].
این آیه شریفه به اراده الهی بر هدایت انسان دلالت دارد که خداوند متعال قلب او را وسعت میبخشد تا معارف حقه در آن متجلی گردد و حق را بپذیرد؛ لذا حقدوستی و حق پرستی در دل انسان به اراده الهی بوده تا حق را بپذیرد و از آن روی بر نتابد[۶].
در مقابلِ شرح صدر، ضیق صدر به کفر آمده است: ﴿فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ﴾[۷] و این تنگی و ضیق باعث رویتابی و رویگردانی از حق و صدق میگردد. تحمل و مدارای زیاد، اثر شرح صدر به اسلام است. پیامبر(ص) در راه هدایت انسانها، سختیها و مشکلات بسیاری را به جان خرید و تحمل همه این مشکلات بدون شرح صدر امکان پذیر نبود: ﴿أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ﴾[۸].[۹].
از صفات حاکمان اسلامی و مؤمنان در جامعه اسلامی، شرح صدر برای تحمل ناملایمات، مشکلات و مصائب در راه خدا برای هدایت انسانهاست.[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۶۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۴۹.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۹۳.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۶، ص۳۱.
- ↑ «خداوند هر کس را که بخواهد راهنمایی کند دلش را برای (پذیرش) اسلام میگشاید » سوره انعام، آیه ۱۲۵.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۳۴۱-۳۴۲.
- ↑ «خداوند هر کس را که بخواهد راهنمایی کند دلش را برای (پذیرش) اسلام میگشاید » سوره انعام، آیه ۱۲۵.
- ↑ «آیا به دلت گشایش ندادیم؟ و بار گرانت را از (دوش) تو برنداشتیم؟» سوره انشراح، آیه ۱-۲.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۳۱۴-۳۱۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۶۲-۳۶۳.