فرقان در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +))
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
 
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

نسخهٔ ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۳۲


اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث فرقان است. "فرقان" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل فرقان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

جداکننده حق از باطل[۱]. از فرق به معنای جداسازی بین دو شی‌ء[۲]، تفرّق در مقابل جمع[۳].

﴿إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا[۴].

خداوند به پیامبران خود "فرقان" عطا کرده است تا حق را از باطل باز شناسند و جامعه را به سوی حق رهنمون گردند و به این دلیل، از اسامی قرآن کریم "فرقان" است: ﴿تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ[۵] و خداوند همین نعمت را به موسی و هارون(ع) نیز عطا کرده است: ﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ[۶].

برای مؤمنان و متقین، قدرت تشخیص حق از باطل، در دنیایی که عرصه تقابل این دو است، راه را برای رسیدن به "سعادت" هموار می‌کند: ﴿إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا[۷].[۸]

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۱۳۹۰.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۹۳.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۷۰.
  4. «ای مؤمنان! اگر از خداوند پروا کنید در شما نیروی شناخت درستی از نادرستی می‌نهد» سوره انفال، آیه ۲۹.
  5. «بزرگوار است آن (خداوند) که فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد تا جهانیان را بیم‌دهنده باشد» سوره فرقان، آیه ۱.
  6. «و به راستی به موسی و هارون فرقان و روشنایی و یادکردی برای پرهیزگاران دادیم؛» سوره انبیاء، آیه ۴۸.
  7. «ای مؤمنان! اگر از خداوند پروا کنید در شما نیروی شناخت درستی از نادرستی می‌نهد» سوره انفال، آیه ۲۹.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۴۱-۴۴۲.