معوقین: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> |
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۵
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل معوقین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
کارشکنان و بازدارندگان[۱]. تعویق یعنی بازداشتن و منصرف کردن از خیر[۲]، بهتأخیر انداختن و انصراف از خیر[۳].
قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا[۴].
معوقون گروهی از منافقان بودند که اصحاب پیامبر(ص) را از یاری او، بهویژه در برابر "احزاب" بر حذر میداشتند[۵]. خداوند در قرآن کریم آنان را مذمت و اهداف پشت پرده آنان را افشا کرده است: قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنكُمْ وَالْقَائِلِينَ لإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَلا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلاَّ قَلِيلا[۶]؛ یعنی خداوند بازدارندگان و منصرفکنندگان مردم از جنگ را میشناسد که به دوستان خود از منافقان یا مسلمانان سست ایمان میگویند که در جنگ شرکت نکنید و اینان به پیروزی مسلمانان بخل میورزند و آن را ناخوش دارند[۷].
از توطئههای منافقان که در این آیه شریفه "معوقین" خوانده شدهاند، ایجاد تزلزل روحی و کارشکنی در جهاد مسلمانان، بهویژه هنگام جنگهای سرنوشتساز بوده است که هر بار خداوند توطئه آنان را افشا و مسلمانان را از آنان بر حذر میداشت.[۸]
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۸۸۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۹۷.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۶۲.
- ↑ «بیگمان خداوند از میان شما کارشکنان (جنگ) را خوب میشناسد و (نیز) کسانی را که به برادران خویش میگویند: به ما بپیوندید و جز اندکی در جنگ شرکت نمیکنند؛» سوره احزاب، آیه ۱۸.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۴۲۰.
- ↑ «بیگمان خداوند از میان شما کارشکنان (جنگ) را خوب میشناسد و (نیز) کسانی را که به برادران خویش میگویند: به ما بپیوندید و جز اندکی در جنگ شرکت نمیکنند؛» سوره احزاب، آیه ۱۸.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۲۸۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۷-۴۸۸.