دحوالارض: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:
در اصطلاحِ [[روایات]]، گستردن زمین از زیر [[کعبه]]<ref>المصنف، ج ۵، ص ۹۵؛ ثواب الاعمال، ص ۷۹؛ علل الشرایع، ج ۲، ص ۳۹۶.</ref> است. به [[اعتقاد]] برخی مراد از "دحوالارض" گستردن سطح خشکی در مقابل دریا و کوه است<ref>نثر طوبی، ج ۱، ص ۱۶؛ دروس هیئت، ج ۱، ص ۲۳۲ ـ ۲۳۳.</ref>.<ref>[[محمود گودرزی|گودرزی، محمود]]، [[دحوالارض (مقاله)|دحوالارض]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۲.</ref>
در اصطلاحِ [[روایات]]، گستردن زمین از زیر [[کعبه]]<ref>المصنف، ج ۵، ص ۹۵؛ ثواب الاعمال، ص ۷۹؛ علل الشرایع، ج ۲، ص ۳۹۶.</ref> است. به [[اعتقاد]] برخی مراد از "دحوالارض" گستردن سطح خشکی در مقابل دریا و کوه است<ref>نثر طوبی، ج ۱، ص ۱۶؛ دروس هیئت، ج ۱، ص ۲۳۲ ـ ۲۳۳.</ref>.<ref>[[محمود گودرزی|گودرزی، محمود]]، [[دحوالارض (مقاله)|دحوالارض]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۲.</ref>


==[[دحوالارض]] در [[قرآن]]==
==دحوالارض در [[قرآن]]==


==[[شبهات]] دحو الارض==
==[[شبهات]] دحو الارض==

نسخهٔ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۴۳

مدخل‌های وابسته به این بحث:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دحوالارض (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

دحوالارض، ترکیبی اضافی از دو واژه دحو و ارض است. دحو به معانی گستردن، آماده کردن، کشیدن، پرتاب کردن، غلطاندن[۱]، و ارض برابر تازی زمین است.

دحوالارض به معنای گستردن[۲]، آماده کردن[۳]، حرکت[۴]، آفرینش زمین[۵] و جابه جا کردن آن از جای خود است[۶].

در اصطلاحِ روایات، گستردن زمین از زیر کعبه[۷] است. به اعتقاد برخی مراد از "دحوالارض" گستردن سطح خشکی در مقابل دریا و کوه است[۸].[۹]

دحوالارض در قرآن

شبهات دحو الارض

پیشی گرفتن آفرینش زمین بر آسمان

بلندترین مکان زمین

زمان دحوالارض

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مفردات، ص ۳۰۸؛ لسان العرب، ج ۴، ص ۳۰۳ ـ ۳۰۴، «دحا»؛ اساس البلاغه، ص ۱۲۷، «دحو».
  2. لسان العرب، ج ۴، ص ۳۰۳؛ الاصفی، ج۲، ص ۱۴۰۳؛ التحقیق، ج ۳، ص ۱۷۲، «دحی».
  3. تفسیر مراغی، ج ۱، ص ۷۷.
  4. الفرقان، ج ۳۰، ص ۸۹.
  5. تفسیر ابوالسعود، ج ۸، ص ۶؛ المیزان، ج ۱۷، ص ۳۶۵.
  6. مفردات، ص ۳۰۸.
  7. المصنف، ج ۵، ص ۹۵؛ ثواب الاعمال، ص ۷۹؛ علل الشرایع، ج ۲، ص ۳۹۶.
  8. نثر طوبی، ج ۱، ص ۱۶؛ دروس هیئت، ج ۱، ص ۲۳۲ ـ ۲۳۳.
  9. گودرزی، محمود، دحوالارض، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۱۲.