اولیاء الله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}} {{پانویس2}}' به '{{پانویس}}') |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==واژه‌شناسی لغوی== | ==واژه‌شناسی لغوی== | ||
[[اولیاء]] جمع وَلیّ بر وزن فعیل و از ریشه "و-ل-ی" است. وَلْی در لغت به معنای [[قرب]] و نزدیکی است <ref>المصباح، ص۶۷۲؛ القاموس المحیط، ج۲، ص۱۷۶۰، «ولی».</ref>. | |||
برخی آن را در اصل به معنای وقوع چیزی پس از چیزی، همراه با رابطه‌ای بین آن دو دانسته و استعمال آن را در معانی دیگری مانند نزدیکی، [[دوستی]]، [[یاری]] و [[پیروی]]، از آثار آن اصل به حساب آورده‌اند<ref>التحقیق، ج۱۳، ص۲۰۳، «ولی».</ref>. | |||
برای [[ولیّ]] نیز معانی گوناگونی مانند [[دوستدار]]، رفیق و یاری‌کننده ذکر شده است <ref>تاج العروس، ج۲۰، ص۳۱۰، «ولی».</ref> که در هر یک از آنها نوعی [[قرب]] و نزدیکی وجود دارد. | |||
[[اولیاء]] اللّه ترکیبی اضافی است و مراد از آن کسانی هستند که از [[دوستی]] و [[قرب الهی]] برخوردارند. [[ولیّ خدا]] شدن [[لازمه ایمان]] به خداست، بنابراین هر مؤمنی از [[اولیاء]] [[الله]] است؛ ولی درجات [[اولیاء]] [[الله]] به مقدار درجه ایمانشان متفاوت است<ref>شرح فصوص الحکم، ص۴۴۱.</ref>. گرچه دارندگان هر یک از [[مراتب ایمان]] از [[اولیاء]] [[الله]] هستند؛ ولی مراد از [[اولیاء]] [[الله]] در [[قرآن]]، کسانی هستند که به درجه عالی [[ایمان]] و [[عبودیت]] رسیده‌اند<ref>المیزان، ج۱۰، ص۹۰.</ref>. آنان کاملانی هستند که از [[لباس]] [[بشریت]] بیرون آمده، و از [[قدس]] [[جبروت]] گذشته و در [[قدس]] لاهوت وارد شده‌اند و آنها موحّدان حقیقی‌اند و در [[حدیث قدسی]] در مورد ایشان آمده است: اولیای مرا کسی جز من نمی‌شناسد<ref>شرح فصوص الحکم، ص۴۴۱.</ref>. البته این گروه نیز خود دارای مراتبی هستند، زیرا کمال [[ولایت]] پایانی نداشته، مراتب [[اولیاء]] [[الله]] نامتناهی است<ref>شرح فصوص الحکم، ص۱۴۸.</ref>. برخی نیز [[ولیّ]] [[الله]] را کسی دانسته‌اند که [[فرشته]] با او سخن گوید یا [[کارهای نیک]] به او [[الهام]] شود<ref>علم الیقین، ج۱، ص۴۸۸.</ref>. | |||
رسیدن به درجه عالی [[ایمان]] و [[عبودیت]] و برخورداری از این [[مرتبه ولایت]]، موجب می‌شود [[انسان]] نوعی [[ولایت تکوینی]] بر عالم پیدا کرده، بتواند در آن تصرّف کند، چنان که [[سرپرستی]] دیگر [[انسان‌ها]] و [[تدبیر امور]] آنان را نیز [[خداوند]] به چنین انسان‌هایی واگذار می‌کند<ref>[[احمد جمالی‌زاده|جمالی‌زاده، احمد]] و [[سید محسن سادات‌فخر|سادات‌فخر، سید محسن]]، [[اولیاء الله (مقاله)|اولیاء الله]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]] ج۵.</ref>. | |||
==[[اولیاء]] [[الله]] در [[قرآن]]== | ==[[اولیاء]] [[الله]] در [[قرآن]]== | ||
نسخهٔ ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۱۷
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اولیاء الله (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
واژه‌شناسی لغوی
اولیاء جمع وَلیّ بر وزن فعیل و از ریشه "و-ل-ی" است. وَلْی در لغت به معنای قرب و نزدیکی است [۱].
برخی آن را در اصل به معنای وقوع چیزی پس از چیزی، همراه با رابطه‌ای بین آن دو دانسته و استعمال آن را در معانی دیگری مانند نزدیکی، دوستی، یاری و پیروی، از آثار آن اصل به حساب آورده‌اند[۲].
برای ولیّ نیز معانی گوناگونی مانند دوستدار، رفیق و یاری‌کننده ذکر شده است [۳] که در هر یک از آنها نوعی قرب و نزدیکی وجود دارد.
اولیاء اللّه ترکیبی اضافی است و مراد از آن کسانی هستند که از دوستی و قرب الهی برخوردارند. ولیّ خدا شدن لازمه ایمان به خداست، بنابراین هر مؤمنی از اولیاء الله است؛ ولی درجات اولیاء الله به مقدار درجه ایمانشان متفاوت است[۴]. گرچه دارندگان هر یک از مراتب ایمان از اولیاء الله هستند؛ ولی مراد از اولیاء الله در قرآن، کسانی هستند که به درجه عالی ایمان و عبودیت رسیده‌اند[۵]. آنان کاملانی هستند که از لباس بشریت بیرون آمده، و از قدس جبروت گذشته و در قدس لاهوت وارد شده‌اند و آنها موحّدان حقیقی‌اند و در حدیث قدسی در مورد ایشان آمده است: اولیای مرا کسی جز من نمی‌شناسد[۶]. البته این گروه نیز خود دارای مراتبی هستند، زیرا کمال ولایت پایانی نداشته، مراتب اولیاء الله نامتناهی است[۷]. برخی نیز ولیّ الله را کسی دانسته‌اند که فرشته با او سخن گوید یا کارهای نیک به او الهام شود[۸].
رسیدن به درجه عالی ایمان و عبودیت و برخورداری از این مرتبه ولایت، موجب می‌شود انسان نوعی ولایت تکوینی بر عالم پیدا کرده، بتواند در آن تصرّف کند، چنان که سرپرستی دیگر انسان‌ها و تدبیر امور آنان را نیز خداوند به چنین انسان‌هایی واگذار می‌کند[۹].
اولیاء الله در قرآن
ویژگی‌های اولیا الله
۱. ایمان
۲. تقوا
۳. دوری از ترس و اندوه از غیر خدا
۴. بشارت
۵. فوز عظیم
۶. آرزوی مرگ
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ المصباح، ص۶۷۲؛ القاموس المحیط، ج۲، ص۱۷۶۰، «ولی».
- ↑ التحقیق، ج۱۳، ص۲۰۳، «ولی».
- ↑ تاج العروس، ج۲۰، ص۳۱۰، «ولی».
- ↑ شرح فصوص الحکم، ص۴۴۱.
- ↑ المیزان، ج۱۰، ص۹۰.
- ↑ شرح فصوص الحکم، ص۴۴۱.
- ↑ شرح فصوص الحکم، ص۱۴۸.
- ↑ علم الیقین، ج۱، ص۴۸۸.
- ↑ جمالی‌زاده، احمد و سادات‌فخر، سید محسن، اولیاء الله، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵.