امت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==واژه‌شناسی لغوی== | ==واژه‌شناسی لغوی== | ||
* [[امّت]] بر وزن فُعْلَه، از ریشه "أ ـ م ـ م" که به معنای قصد مخصوص است اشتقاق یافته و به گروهی گفته می‌شود که مورد قصد و توجّه مخصوص دیگران واقع شده<ref>التحقیق، ج ۱، ص ۱۳۵، «امم».</ref> و در یک ویژگی چون [[دین]]، زمان، مکان، نوع یا صنف مشترک و همسان باشند. این ویژگی می‌تواند اختیاری یا غیر اختیاری باشد، بر این اساس به [[پیروان]] یک [[دین]] و [[آیین]] بر اثر همسانی در [[دین]] [[امّت]] می‌گویند و به مردمی که همزمان با یکدیگر در یک قرن یا در منطقه‌ای از [[زمین]] [[زندگی]] می‌کنند یا گروهی از [[مردم]] که دارای عملکرد یکسان‌اند، [[امّت]] اطلاق می‌شود<ref>مفردات، ص ۸۶؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص ۱۰۸؛ ترتیب‌العین، ص ۵۴، «امم».</ref> برخی امت را به معنای قرن و [[نسل]] [[انسانی]] دانسته‌اند<ref>لسان العرب، ج ۱، ص ۲۱۵، «امم».</ref>. این واژه ۶۵ بار در [[قرآن]] آمده است که ۵۲ مورد آن به صورت مفرد "[[امّت]]" و ۱۳ مورد به صورت جمع "اُمَم" است. | * [[امّت]] بر وزن فُعْلَه، از ریشه "أ ـ م ـ م" که به معنای قصد مخصوص است اشتقاق یافته و به گروهی گفته می‌شود که مورد قصد و توجّه مخصوص دیگران واقع شده<ref>التحقیق، ج ۱، ص ۱۳۵، «امم».</ref> و در یک ویژگی چون [[دین]]، زمان، مکان، نوع یا صنف مشترک و همسان باشند. این ویژگی می‌تواند اختیاری یا غیر اختیاری باشد، بر این اساس به [[پیروان]] یک [[دین]] و [[آیین]] بر اثر همسانی در [[دین]] [[امّت]] می‌گویند و به مردمی که همزمان با یکدیگر در یک قرن یا در منطقه‌ای از [[زمین]] [[زندگی]] می‌کنند یا گروهی از [[مردم]] که دارای عملکرد یکسان‌اند، [[امّت]] اطلاق می‌شود<ref>مفردات، ص ۸۶؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص ۱۰۸؛ ترتیب‌العین، ص ۵۴، «امم».</ref> برخی [[امت]] را به معنای قرن و [[نسل]] [[انسانی]] دانسته‌اند<ref>لسان العرب، ج ۱، ص ۲۱۵، «امم».</ref>. این واژه ۶۵ بار در [[قرآن]] آمده است که ۵۲ مورد آن به صورت مفرد "[[امّت]]" و ۱۳ مورد به صورت جمع "اُمَم" است<ref>[[علی نصیری|نصیری، علی]]، [[امت (مقاله)|امت]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص ۲۵۴ - ۲۶۵.</ref>. | ||
==امت در [[قرآن]]== | ==امت در [[قرآن]]== | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۲۸
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
امّت: گروهی همسان در دین، آیین، زمان، مکان و...[۱].
واژه‌شناسی لغوی
- امّت بر وزن فُعْلَه، از ریشه "أ ـ م ـ م" که به معنای قصد مخصوص است اشتقاق یافته و به گروهی گفته می‌شود که مورد قصد و توجّه مخصوص دیگران واقع شده[۲] و در یک ویژگی چون دین، زمان، مکان، نوع یا صنف مشترک و همسان باشند. این ویژگی می‌تواند اختیاری یا غیر اختیاری باشد، بر این اساس به پیروان یک دین و آیین بر اثر همسانی در دین امّت می‌گویند و به مردمی که همزمان با یکدیگر در یک قرن یا در منطقه‌ای از زمین زندگی می‌کنند یا گروهی از مردم که دارای عملکرد یکسان‌اند، امّت اطلاق می‌شود[۳] برخی امت را به معنای قرن و نسل انسانی دانسته‌اند[۴]. این واژه ۶۵ بار در قرآن آمده است که ۵۲ مورد آن به صورت مفرد "امّت" و ۱۳ مورد به صورت جمع "اُمَم" است[۵].
امت در قرآن
هویت امت
وحدت یا تکثر امت
تشابه امت‌ها
هدایت امت
دین و شریعت امت‌ها
مکنت و قدرت در امّت‌های پیشین
سنت‌های الهی درباره امت‌ها
ارسال پیامبران(ع)
تعذیب و هلاک ساختن امّت‌ها پس از اتمام حجت الهی
هلاکت امّت‌ها بر اثر ستم و ناسپاسی
تغییر سرنوشت امّت‌ها بر اثر عملکرد خود
امت برتر
فرجام امّت‌ها در قیامت
امت در فرهنگ مطهر
کلمه امت، مساوی است با آنچه امروز جامعه می‌گوئیم[۶]. امت به اصطلاح امروز ملت است[۷]. [به عبارت دیگر] اُمّت، یعنی جامعه که مرکّب است از گروه‌ها و احیاناً از طبقات مختلف و به هیچ وجه به معنی توده مردم نیست[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ نصیری، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴، ص ۲۵۴ - ۲۶۵.
- ↑ التحقیق، ج ۱، ص ۱۳۵، «امم».
- ↑ مفردات، ص ۸۶؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص ۱۰۸؛ ترتیب‌العین، ص ۵۴، «امم».
- ↑ لسان العرب، ج ۱، ص ۲۱۵، «امم».
- ↑ نصیری، علی، امت، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴، ص ۲۵۴ - ۲۶۵.
- ↑ جمهوری اسلامی، ص۸۲.
- ↑ اسلام و مقتضیات زمان، جلد دوم، ص۲۱۴.
- ↑ مجموعه آثار، ج۲، ص۴۵۴.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۱۷.