بحث:امت
ح نبوی ج۳
- الباب الثاني الامة
- الفصل الأول عوامل تقدم الامم
- ۱ / ۱ قيادة أئمة الهدى
- ۱ / ۲ الجماعة
- ۱ / ۳ صلاح الخاصة
- ۱ / ۴ التمسك بالقيم الأخلاقية والعملية
- الفصل الثاني عوامل هلاك الامم
- ۲ / ۱ قيادة المضلين والتبعية العمياء
- ۲ / ۲ الاستهزاء بالأنبياء
- ۲ / ۳ ترك النهي عن المنكر
- ۲ / ۴ الاختلاف
- ۲ / ۵ فساد الخاصة
- ۲ / ۶ حب الدنيا
- ۲ / ۷ الاستهانة بحقوق الضعفاء
- ۲ / ۸ المفاسد الثقافية والاقتصادية
- ۲ / ۹ الإملاء والاستدراج
- الفصل الثالث الاعتبار بالامم
- ۳ / ۱ ابتلاء الامم
- ۳ / ۲ قلة من نجى من الامم
- ۳ / ۳ علامة سخط الله على الامم
- ۳ / ۴ الاعتبار بمواعظ التاريخ
- ۳ / ۵ الاعتبار بمصارع القرون الماضية
- الفصل الرابع فضائل الامة الإسلامية
- ۴ / ۱ إجابة دعوة إبراهيم
- ۴ / ۲ خير الامم
- ۴ / ۳ امة مرحومة
- ۴ / ۴ امة مباركة
- ۴ / ۵ الآخرون السابقون
- ۴ / ۶ جوامع فضائلهم
- الفصل الخامس خصائص امة محمد التشريعية
- الفصل السادس خصائص امة محمد الأخلاقية والعملية
- ۶ / ۱ الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر
- ۶ / ۲ الاعتدال
- ۶ / ۳ رهبان بالليل اسد بالنهار
- الفصل السابع أوصاف امة محمد في التوراة والإنجيل
- الفصل الثامن مستقبل امة محمد في الدنيا
- ۸ / ۱ رجوع طائفة على الأعقاب
- ۸ / ۲ يأتي عليها ما كان في الامم السالفة
- ۸ / ۳ تكون فيها الفرقة
- ۸ / ۴ لا تجتمع على ضلالة
- ۸ / ۵ طائفة منهم على الحق حتى الساعة
- ۸ / ۶ ما أجارها الله منه
- ۸ / ۷ ما لم يجرها الله منه
- ۸ / ۸ ما يقع فيها من الفتن
- ۸ / ۹ يتعلم كبارها من صغارها
- ۸ / ۱۰ الاستخلاف في الأرض
- الفصل التاسع خصائص امة محمد في القيامة
- ۹ / ۱ أول الامم حسابا
- ۹ / ۲ أول أهل الجنة دخولا
- ۹ / ۳ الشهادة على الخلق
- ۹ / ۴ شفاعة النبي لهم
- ۹ / ۵ أكثر أهل الجنة
- ۹ / ۶ النوادر
- الفصل العاشر أصناف الامة
- ۱۰ / ۱ الأصناف الثلاثة
- ۱۰ / ۲ خيار الامة
- أ العلماء
- ب الرحماء
- ج حملة القرآن
- د الدعاة إلى الله عز و جل
- ه أحاسنهم أخلاقا
- و أزهدهم في الدنيا وأرغبهم في الآخرة
- ز المستبشرون عند الإحسان
- ح من يرجى خيره ويؤمن شره
- ط من يستبشر جهرا ويبكي سرا
- ي من يذكر الله عز و جل رؤيته
- ك من إذا غضب رجع
- ل القانع
- م العفيف
- ن المتأهلون
- ص الذين يعملون بالرخص
- ۱۰ / ۳ جوامع صفات خيار الامة
- ۱۰ / ۴ شرار الامة
- أ المترفون
- ب الذين يكرمون مخافة شرهم
- ۱۰ / ۵ جوامع صفات شرار الامة
- ۱۰ / ۶ جزاء شرار الامة
- الفصل الحادي عشر من سمي بالامة
- ۱۱ / ۱ إبراهيم عليه السلام
- ۱۱ / ۲ الإمام علي عليه السلام
- ۱۱ / ۳ قس بن ساعدة
- ۱۱ / ۴ زيد بن عمرو بن نفيل
- ۱۱ / ۵ المعلم
- الفصل الثاني عشر أهل فارس
- ۱۲ / ۱ الفرس أعظم الناس نصيبا في الإسلام
- ۱۲ / ۲ الفرس والإيمان
- ۱۲ / ۳ الفرس والعلم
- ۱۲ / ۴ من يقاد إلى الجنة كرها!
مطلب
امّت: گروهی همسان در دین، آیین، زمان، مکان و...[۱].
واژه‌شناسی لغوی
- امّت بر وزن فُعْلَه، از ریشه "أ ـ م ـ م" که به معنای قصد مخصوص است اشتقاق یافته و به گروهی گفته می‌شود که مورد قصد و توجّه مخصوص دیگران واقع شده[۲] و در یک ویژگی چون دین، زمان، مکان، نوع یا صنف مشترک و همسان باشند. این ویژگی می‌تواند اختیاری یا غیر اختیاری باشد، بر این اساس به پیروان یک دین و آیین بر اثر همسانی در دین امّت می‌گویند و به مردمی که همزمان با یکدیگر در یک قرن یا در منطقه‌ای از زمین زندگی می‌کنند یا گروهی از مردم که دارای عملکرد یکسان‌اند، امّت اطلاق می‌شود[۳] برخی امت را به معنای قرن و نسل انسانی دانسته‌اند[۴]. این واژه ۶۵ بار در قرآن آمده است که ۵۲ مورد آن به صورت مفرد "امّت" و ۱۳ مورد به صورت جمع "اُمَم" است[۵].
امت در فرهنگ مطهر
کلمه امت، مساوی است با آنچه امروز جامعه می‌گوئیم[۶]. امت به اصطلاح امروز ملت است[۷]. [به عبارت دیگر] اُمّت، یعنی جامعه که مرکّب است از گروه‌ها و احیاناً از طبقات مختلف و به هیچ وجه به معنی توده مردم نیست[۸].[۹]
پانویس
- ↑ نصیری، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴، ص ۲۵۴ - ۲۶۵.
- ↑ التحقیق، ج ۱، ص ۱۳۵، «امم».
- ↑ مفردات، ص ۸۶؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص ۱۰۸؛ ترتیب‌العین، ص ۵۴، «امم».
- ↑ لسان العرب، ج ۱، ص ۲۱۵، «امم».
- ↑ نصیری، علی، امت، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴، ص ۲۵۴ - ۲۶۵.
- ↑ جمهوری اسلامی، ص۸۲.
- ↑ اسلام و مقتضیات زمان، جلد دوم، ص۲۱۴.
- ↑ مجموعه آثار، ج۲، ص۴۵۴.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۱۷.