عطاء بن ابی رباح: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۸: خط ۸:


==مقدمه==
==مقدمه==
[[تابعی]]، فقیهِ [[مکّه]]، [[مفسّر]]، [[محدّث]]، معلّم و [[پارسا]]، در ایام [[خلافت عثمان]] به [[دنیا]] آمد و در [[جنگ]] حَجّاج با [[عبداللّٰه بن زبیر]]، [[دست]] وی، [[قطع]] شد و سرانجام، [[بینایی]] خود را از دست داد<ref>تهذیب الکمال: ج۲۰ ص۷۶ ش۳۹۳۳، تذکرة الحفّاظ: ج۱ ص۹۸.</ref>. وی به [[سال ۱۱۴ ق]] در ۸۸ سالگی درگذشت.<ref> التاریخ الکبیر: ج۶ ص۴۶۴ ش۲۹۹۹، تهذیب الکمال: ج۲۰ ص۸۵ ش۳۹۳۳، الطبقات الکبری: ج۵ ص۴۷۰.</ref>
[[تابعی]]، فقیهِ [[مکّه]]، [[مفسّر]]، [[محدّث]]، معلّم و [[پارسا]]، در ایام [[خلافت عثمان]] به [[دنیا]] آمد و در [[جنگ]] [[حجاج بن یوسف ثقفی|حَجّاج]] با [[عبدالله بن زبیر]]، [[دست]] وی، [[قطع]] شد و سرانجام، [[بینایی]] خود را از دست داد<ref>تهذیب الکمال: ج۲۰ ص۷۶ ش۳۹۳۳، تذکرة الحفّاظ: ج۱ ص۹۸.</ref>. وی به [[سال ۱۱۴ ق]] در ۸۸ سالگی درگذشت.<ref> التاریخ الکبیر: ج۶ ص۴۶۴ ش۲۹۹۹، تهذیب الکمال: ج۲۰ ص۸۵ ش۳۹۳۳، الطبقات الکبری: ج۵ ص۴۷۰.</ref>


==[[مکانت]] [[حدیثی]]==
==[[مکانت]] [[حدیثی]]==

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۲۴

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

تابعی، فقیهِ مکّه، مفسّر، محدّث، معلّم و پارسا، در ایام خلافت عثمان به دنیا آمد و در جنگ حَجّاج با عبدالله بن زبیر، دست وی، قطع شد و سرانجام، بینایی خود را از دست داد[۱]. وی به سال ۱۱۴ ق در ۸۸ سالگی درگذشت.[۲]

مکانت حدیثی

وی دویست تن از صحابیان را ملاقات کرد. از پیامبر(ص) و ابوبکر، عمر، عثمان و فضل بن عباس، به صورت مرسل و از اُمّ سَلَمه، اُمّ هانی، ابو سعید خُدْری، عایشه، ابن عبّاس، عبدالله بن زبیر، عبدالله بن عمر و دیگران، روایت کرده است. جمعی از راویان، چون ابو حنیفه، اوزاعی، زُهری، قتاده، اَعمَش، سَلَمة بن کهیل از وی حدیث شنیده‌اند.[۳]

شیخ طوسی، عطاء بن ابی رباح را از اصحاب امیرمؤمنان علی(ع) به شمار آورده و او را "مخلّط" (یعنی: نقل حدیث او دچار خلط بوده) دانسته است[۴].[۵]

برخی بر این باورند که اتّهام به خلط، از ناحیه اهل سنت درباره عطاء بن سائب گفته شده، نه عطاء بن ابی رباح.[۶]

منابع اهل سنت، از امام باقر(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: "مسائل حج را از عطاء فرا گیرید".[۷] شیخ طوسی، در کتاب الخلاف، ۸۴ فتوا را به وی منسوب کرده است [۸] و فتوای اهل مکّه به وی و مجاهد، ختم می‌‌شود.[۹]

احادیث و آثار

آمار دقیقی از احادیث و تألیفات وی گزارش نشده است، ولی روایات بسیاری در منابع حدیثی اهل سنت به او منسوب‌اند.

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. تهذیب الکمال: ج۲۰ ص۷۶ ش۳۹۳۳، تذکرة الحفّاظ: ج۱ ص۹۸.
  2. التاریخ الکبیر: ج۶ ص۴۶۴ ش۲۹۹۹، تهذیب الکمال: ج۲۰ ص۸۵ ش۳۹۳۳، الطبقات الکبری: ج۵ ص۴۷۰.
  3. تهذیب الکمال: ج۲۰ ص۷۰ -۷۵ ش۳۹۳۳.
  4. رجال طوسی، ص۵۱، ش۷۹.
  5. ر.ک: ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۹۶.
  6. قاموس الرجال: ج۷ ص۲۰۳ ش۴۸۸۹. ظاهراً عطاء نمی‌تواند از اصحاب امام علی(ع) باشد؛ چون در زمان شهادت آن حضرت کمتر از سیزده سال داشته است.
  7. البدایه و النهایة: ج۹ ص۳۰۶.
  8. موسوعة طبقات الفقهاء : ج۱ ص۴۶۰ ش۲۱۴.
  9. تهذیب التهذیب: ج۴ ص۱۲۵.