دأب در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
خط ۲۳: خط ۲۳:
==پانویس==
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}
{{پانویس}}




[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده: دأب]]
[[رده: دأب]]

نسخهٔ ‏۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۳:۱۴


اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث دأب است. "دأب" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دأب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

عادت و حالت مستمر[۱]، شأن[۲]، شیوه[۳].

﴿كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ[۴]

دأب در اصطلاح به روش و منش، عرف و عادت حاکم بر یک فرد، گروه یا جامعه که استمرار و تداوم داشته باشد، اطلاق شده است[۵]؛ لذا دأب گوشه‌ای از فرهنگ هر قوم و جامعه‌ای را تشکیل می‌دهد.

دأب ممکن است حق یا باطل باشد. در قرآن کریم از دأب آل فرعون در قالب تکذیب آیات الهی به عنوان شیوه‌ای جاری و مستمر سخن به میان آمده و مذمت شده است.[۶]

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۸۵.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۲۱.
  3. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۲.
  4. «(روش اینان) چون روش فرعونیان و کسان پیش از ایشان است که به آیات خداوند کفر ورزیدند و خداوند آنان را برای گناهانشان فرو گرفت و خداوند توانمندی سخت‌کیفر است» سوره انفال، آیه ۵۲.
  5. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۷۰.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۷۲.