جابر بن حجاج تیمی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[جابر بن حجاج تیمی]]''' است. "'''[[جابر بن حجاج تیمی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[جابر بن حجاج تیمی]]''' است. "'''[[جابر بن حجاج تیمی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[جابر بن حجاج تیمی در تاریخ اسلامی]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[جابر بن حجاج تیمی در تاریخ اسلامی]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۳۴

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث جابر بن حجاج تیمی است. "جابر بن حجاج تیمی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

جابر بن حجّاج بن رئاب النّعمان بن سنان بن عبید بن عدی، غلام عامر بن نهشل تیمی از قبیله بنی تیم‌الله بن ثعلبه است. او اهل کوفه و سوارکاری شجاع و دلاور بود. وی از جمله کسانی بود که در کوفه با حضرت مسلم بن عقیل بیعت کرد و پس از شهادت مظلومانه آن حضرت، در میان قبیله خویش پنهان شد، و بعد از آگاهی از ورود امام حسین(ع) به کربلا، با لشکر عمر همراهی کرد و از کوفه به کربلا آمد و در آنجا خود را به صف یاران امام حسین رساند. و در روز عاشورا در رکاب آن حضرت جنگید و شربت شهادت نوشید[۱].

به نقل برخی از مورخین وی در روز عاشورا پیش از ظهر در حمله نخست به فیض شهادت نایل آمد[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. تنقیح المقال، ج۱، ص۱۹۸. تنها به اسم جابر که در زمره شهدا بوده اکتفا کرده است.
  2. ابصارالعین، ص۱۶۹ و اعیان الشیعة، ج۱، ص۶۱۱.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۳۴۴.