عمر بن مطاع جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۹: خط ۱۹:
برخی علاوه بر رجز فوق، ابیات زیر را نیز در ادامۀ رجز او آورده‌اند:
برخی علاوه بر رجز فوق، ابیات زیر را نیز در ادامۀ رجز او آورده‌اند:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|''یُرْجی بِذاکَ الْفَوْزُ وَالدِّفاعُ''|2=''عَنْ حَرِّ نارٍ حینَ لَاامْتِناعُ''}}
{{ب|''یُرْجی بِذاكَ الْفَوْزُ وَالدِّفاعُ''|2=''عَنْ حَرِّ نارٍ حینَ لَاامْتِناعُ''}}
{{ب|''صَلّی عَلَیهِ المَلِکُ المَطاعُ''|2=''<ref>ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۰.</ref>}}
{{ب|''صَلّی عَلَیهِ المَلِكُ المَطاعُ''|2=''<ref>ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۰.</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
:امیدوارم با این کار [[رستگار]] شوم و گرمی [[آتش]] را در روزی که بازدارنده‌ای نیست، از خود دور کنم؛ [[درود]] خدای [[اطاعت]] شده بر او (حسین{{ع}}) باد.
:امیدوارم با این کار [[رستگار]] شوم و گرمی [[آتش]] را در روزی که بازدارنده‌ای نیست، از خود دور کنم؛ [[درود]] خدای [[اطاعت]] شده بر او (حسین{{ع}}) باد.

نسخهٔ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۴

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

«عمر»[۱] فرزند مطاع جعفی مردی شجاع و نامدار بود[۲]. اصالت یمنی داشت[۳] و احتمالاً در کوفه می‌زیسته. نقل کرده‌اند که در روز عاشورا از امام حسین(ع) اجازه میدان رفتن گرفت و در ضمن مبارزه به تجلیل از آن حضرت پرداخت[۴].

خوارزمی رجز او را این گونه نقل کرده است:

اَنَا بْنُ جُعْفي واَبي مَطاعٌوَ في یَمیني مُرْهِفٌ قَطّاعٌ
وَاَسْمَرٌ سِنانُهُ لَماعٌیُری لَهُ مِنْ ضَوْئِهِ شُعاعٌ
قَدْ طابَ لي في یَوْمي الْقَراعُدُونَ حُسَیْنٍ وَلَهُ الدِّفاعٌ
من پسر جعفی هستم و پدرم مطاع است و در دستم شمشیری برّنده می‌باشد؛ و نیزه‌ای که پیکان آن می‌درخشد و پرتوافشانی آن دیده می‌شود؛ امروز جنگیدن در راه حسین(ع) برای من گوارا است و از او باید دفاع کرد.

برخی علاوه بر رجز فوق، ابیات زیر را نیز در ادامۀ رجز او آورده‌اند:

یُرْجی بِذاكَ الْفَوْزُ وَالدِّفاعُعَنْ حَرِّ نارٍ حینَ لَاامْتِناعُ
صَلّی عَلَیهِ المَلِكُ المَطاعُ[۵]
امیدوارم با این کار رستگار شوم و گرمی آتش را در روزی که بازدارنده‌ای نیست، از خود دور کنم؛ درود خدای اطاعت شده بر او (حسین(ع)) باد.

او پیوسته جهاد کرد تا به فیض شهادت نایل آمد[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. نام وی را برخی عمرو نیز گفته‌اند (انصارالحسین، شمس الدین، ص۱۰۵، الدار الاسلامیة).
  2. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۴۱.
  3. انصار الحسین(ع)، ص۱۰۵، الدار الاسلامیة.
  4. عشره کامله، ص۳۹۴.
  5. ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۰.
  6. مقتل الحسین، خوارزمی، ج۲، ص۲۲، انوارالهدی.
  7. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۷۹-۲۸۰.