روزه در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | # [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۲۸
حکمت روزه
از ابن شهرآشوب نقل است: از امام حسین(ع) سؤال شد: چرا خدای عز و جل روزه را بر بندگانش واجب کرده است؟ فرمود: «تا توانگر، مزه گرسنگی را بچشد و زیادی مالش را به بینوایان بدهد»[۱].[۲]
ثواب سحری خوردن
در کتاب الأمالی به سندش، از امام حسین(ع)، از امام علی(ع) نقل شده است که: پیامبر خدا(ص) فرمود: «خداوند و فرشتگانش بر آمرزش خواهان در سحر و [روزه‌داران] سحری‌خور، درود می‌فرستند. پس هر چند با جرعه‌ای آب، سحری بخورید»[۳].[۴]
افطار کردن با خرما
در کتاب مکارم الأخلاق از امام حسین(ع) از امام علی(ع) اینگونه نقل شده است: پیامبر خدا(ص)، چون روزه می‌گرفت، آن را با خرما می‌گشود[۵].[۶]
ثواب روزه رجب و شعبان
در کتاب تاریخ واسط از امام حسین(ع) نقل است: روزه رجب و شعبان، توبه‌ای (بازگشتی) از جانب خدای عز و جل است[۷].
در کتاب فضائل الأشهر الثلاثة به سندش، از امام حسین(ع) آمده است: شنیدم امیرمؤمنان می‌فرماید: «هر کس ماه شعبان را از سرِ محبّت به پیامبر خدا(ص) و تقرّب به خدای عز و جل روزه بدارد، خدای عز و جل دوستِ او خواهد شد و روز قیامت، او را به کرامتش نزدیک و بهشت را برایش واجب می‌کند»[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «سُئِلَ الْحُسَيْنُ(ع) لِمَ افْتَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى عَبِيدِهِ الصَّوْمَ قَالَ لِيَجِدَ الْغَنِيُّ مَسَّ الْجُوعِ فَيَعُودَ بِالْفَضْلِ عَلَى الْمَسَاكِينِ» (المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۶۸؛ بحار الأنوار، ج۹۶، ص۳۷۵، ح۶۲).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى الْمُسْتَغْفِرِينَ وَ الْمُتَسَحِّرِينَ بِالْأَسْحَارِ، فَتَسَحَّرُوا وَ لَوْ بِجُرَعِ الْمَاءِ» (الأمالی، طوسی، ص۴۹۷، ح۱۰۹۰؛ مسند زید، ص۲۰۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.
- ↑ «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(ص): كَانَ يَبْتَدِئُ طَعَامَهُ إِذَا كَانَ صَائِماً بِالتَّمْرِ» (مکارم الأخلاق، ج۱، ص۳۶۷، ح۱۲۱۰).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.
- ↑ «صَوْمُ رَجَبٍ و شَعبانَ تَوْبَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ» (تاریخ واسط، ص۱۹۶).
- ↑ «سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ(ع): يَقُولُ مَنْ صَامَ شَعْبَانَ مَحَبَّةَ نَبِيِّ اللَّهِ(ص) وَ تَقَرُّباً إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَرَّبَهُ مِنْ كَرَامَتِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ أَوْجَبَ لَهُ الْجَنَّةَ» (فضائل الأشهر الثلاثة، ص۶۱، ح۴۳).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۹.