عمارة بن ربیعه جرمی ثقفی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']] | * [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']] | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۲۰
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
- عمارة بن ربیعه جرمی ثقفی اهل کوفه و از اصحاب امیرمؤمنان(ع) بود[۱]. وی در جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین(ع) حضور داشت و مطالبی را دربارۀ ماجراهای صفین و حکمیّت نقل کرده است[۲].
- در تاریخ طبری از عماره بن ربیعه نقل میکند که گفت: "در لیلة الهریر (همان شبی که در جنگ صفین سپاهیان اسلام تا صبح با شامیان جنگیدند و صدای زوزۀ سربازان معاویه به گوش میرسید) در آن موقعیت بسیار حساس و سرنوشتساز، به خدا قسم، مالک اشتر از کنار من گذشت و من با جمع زیادی از سپاهیان دور او جمع شدیم، بعد به میمنه سپاه که قبلاً آنجا بود، برگشت و در میان اصحابش ایستاد و گفت: عمو و داییام فدایتان باد، محکم استقامت کنید و هرگاه من شدت به خرج دادم شما شدت به خرج دهید تا رضای پروردگار و عزت دین را حاصل نمایید - عماره بن ربیعه در ادامه میگوید: - سپس مالک اشتر از اسب پیاده شد و به صورت مرکبش کوبید و به شخصی که پرچم او را حمل میکرد، دستور داد به قلب دشمن پیشروی کند، در این موقع حمله شدیدی به دشمن کرد و یارانش با او همراهی کردند و به قدری سپاه دشمن را در هم کوبید تا خود را به خیمهگاه آنها رساند و در خیمه و خرگاه لشکریان معاویه، نبرد شدیدی نمود و در همین جا، آن کسی که پرچم مالک را در دست داشت، به شهادت رسید و چون فتح و پیروزی نزدیک شد، حضرت علی(ع) که ناظر بر این جریان بود، نیروهای کمکی برای مالک اشتر فرستاد و از حملات بیامان او حمایت کرد"[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۵۰، ش۶۱.
- ↑ ر.ک: وقعة صفین، ص۵۱۱؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۷ و ۵۴.
- ↑ ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۷.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۰۲۶.