عُمْر در قرآن

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عُمْر است. "عُمْر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عُمْر در قرآن - عُمْر در حدیث - عُمْر در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عُمْر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

منظور این است که پیامبر اسلام مانند همه انسان‌ها دارای عمری و حیاتی معین بوده و قرآن با صراحت موضوع مرگ آن حضرت را مطرح کرده، تا کسانی از روی غلو نخواهند داعیه عروج و بازگشت را مطرح کنند و آن‌چه در ادیان گذشته تجربه شده و در برخی عقاید و ادیان قائل به حیات و بازگشت شده، مطرح کنند؛ حتی بارها از قانون کلی چشیدن مرگ سخن گفته که معلوم شود که این سنت خدا برای انسان‌ها و از آن جمله پیامبران است: ﴿كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ﴾ و از سویی اهمیت این بیان برای مردم است که بدانند که وقتی پیامبران مقربان درگاه الهی مرگ را میچشند، دیگران سرجای خود دارد.

1. ﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ﴾.
2. ﴿إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ * ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِنْدَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ﴾.

نکات

در دو آیه فوق این موضوعات مطرح گردیده است:

1. این که تأکید می‌کند محمد، جز فرستاده‌ای که پیش از او هم پیامبرانی آمده و گذشتند، نیست. ﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ﴾ و می‌گوید آیا اگر او بمیرد یا کشته شود، از عقیده خود بر می‌گردید ﴿أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ﴾ و هر کس از عقیده خود بازگردد، هرگز هیچ زیانی به خدا نمی‌رساند ﴿وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا﴾ و به زودی خداوند سپاسگزاران را پاداش می‌دهد ﴿وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ﴾ هم برای مبارزه با غلو است و هم این نکته است که از پیش زمینه‌های بازگشت و انحراف را منتفی سازد: ﴿إِنْ تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ﴾؛
2. قطعاً تو خواهی مُرد، و آنان [نیز] خواهند مُرد ﴿إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ﴾ و معنای آیه چنین است: عاقبت تو و عاقبت ایشان هر دو مردن و رسیدن به عالم قیامت است. و این قانون حتمی است که خدا برای همه زندگان فرض کرده و تفاوتی میان مردم با پیامبران نیست. تا بدانند که برای کسی خلودی نیست و دنیا پل عبوری برای رسیدن به آخرت و مواجه با عالم حساب و کتاب است.

منابع

1. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: