عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۷: خط ۷:
'''عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی''' از شهدای کربلاست. وی از جملۀ کسانی بود که دعوتنامۀ [[کوفیان]] را به [[حضور امام]] [[حسین]]{{ع}} رسانید و خود از همراهان [[مسلم بن عقیل]] در [[کوفه]] بود. مردی بود [[شجاع]]، موجّه و محترم و [[تابعی]]. در [[مکه]] همراه [[امام]] شد و به [[کربلا]] آمد. گفته‌اند که در [[حملۀ نخست]] به [[شهادت]] رسید<ref>انصار الحسین، ص۸۱؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۴۵.</ref>. نام او در [[زیارت رجبیّه]] و [[زیارت ناحیۀ مقدّسه]] آمده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۲۰.</ref>.
'''عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی''' از شهدای کربلاست. وی از جملۀ کسانی بود که دعوتنامۀ [[کوفیان]] را به [[حضور امام]] [[حسین]]{{ع}} رسانید و خود از همراهان [[مسلم بن عقیل]] در [[کوفه]] بود. مردی بود [[شجاع]]، موجّه و محترم و [[تابعی]]. در [[مکه]] همراه [[امام]] شد و به [[کربلا]] آمد. گفته‌اند که در [[حملۀ نخست]] به [[شهادت]] رسید<ref>انصار الحسین، ص۸۱؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۴۵.</ref>. نام او در [[زیارت رجبیّه]] و [[زیارت ناحیۀ مقدّسه]] آمده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۲۰.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
#[[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۵۶

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی از شهدای کربلاست. وی از جملۀ کسانی بود که دعوتنامۀ کوفیان را به حضور امام حسین(ع) رسانید و خود از همراهان مسلم بن عقیل در کوفه بود. مردی بود شجاع، موجّه و محترم و تابعی. در مکه همراه امام شد و به کربلا آمد. گفته‌اند که در حملۀ نخست به شهادت رسید[۱]. نام او در زیارت رجبیّه و زیارت ناحیۀ مقدّسه آمده است[۲].

منابع

پانویس

  1. انصار الحسین، ص۸۱؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۴۵.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۲۰.