ذلت در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ذلت است. "ذلت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ذلت در قرآن - ذلت در حدیث - ذلت در کلام اسلامی - ذلت در معارف دعا و زیارات - ذلت در معارف و سیره سجادی - ذلت در معارف و سیره رضوی - ذلت در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ذلت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

مقهور شدن، احساس کوچکی و ضعف (در مقابل کسی که بالاتر و برتر است)، خوار کردن، ناچاری و درماندگی. اصل آن "ذلّ" به معنای افتادگی، نرمی و فروتنی در مقابل عزّ (عزت و سربلندی).

﴿وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ﴾

در آیه شریفه ﴿فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ﴾ خداوند جامعه‌ای را که مطلوب اوست، به اوصافی توصیف می‌کند. ﴿أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ﴾ (فروتنی و نرمخویی با مؤمنان) از مهم‌ترین و اولین اوصاف این جامعه یا قوم است . این صفت برای دولت‌ها و حکومت‌ها نیز سنجه‌ای برای میزان الهی بودن آنهاست.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم