رکض: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[دشمنان]] [[رسالت]] و [[مخالفان]] [[آیات الهی]] زمانی که [[یقین]] به [[نزول]] بلای [[الهی]] پیدا می‌کردند، صحنه را خالی می‌کردند و تلاش داشتند خود را از [[مهلکه]] [[عذاب الهی]] خارج کنند. [[قرآن کریم]] واژه "رکض" را بر این حالت و حرکت [[مشرکان]] و [[کفار]] اطلاق نموده است. فرار از گذشتۀ نامطلوب و [[ناهنجار]]، [[راه]] گریزی از [[عذاب الهی]] نیست؛ زیرا [[سنت الهی]] قابل [[تغییر]] و بازگشت نیست<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۷، ص۲۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۵.</ref> | [[دشمنان]] [[رسالت]] و [[مخالفان]] [[آیات الهی]] زمانی که [[یقین]] به [[نزول]] بلای [[الهی]] پیدا می‌کردند، صحنه را خالی می‌کردند و تلاش داشتند خود را از [[مهلکه]] [[عذاب الهی]] خارج کنند. [[قرآن کریم]] واژه "رکض" را بر این حالت و حرکت [[مشرکان]] و [[کفار]] اطلاق نموده است. فرار از گذشتۀ نامطلوب و [[ناهنجار]]، [[راه]] گریزی از [[عذاب الهی]] نیست؛ زیرا [[سنت الهی]] قابل [[تغییر]] و بازگشت نیست<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۷، ص۲۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۵.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۲۹
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل رکض (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
پا به فرار گذاشتن، گریختن، پای به زمین کوبیدن (در سختی و بلا)[۱]. اصل آن به معنای حرکت به جلو، تحریک[۲]، ضربه پا برای استخلاص[۳].
﴿فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ﴾[۴].
دشمنان رسالت و مخالفان آیات الهی زمانی که یقین به نزول بلای الهی پیدا می‌کردند، صحنه را خالی می‌کردند و تلاش داشتند خود را از مهلکه عذاب الهی خارج کنند. قرآن کریم واژه "رکض" را بر این حالت و حرکت مشرکان و کفار اطلاق نموده است. فرار از گذشتۀ نامطلوب و ناهنجار، راه گریزی از عذاب الهی نیست؛ زیرا سنت الهی قابل تغییر و بازگشت نیست[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۸.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۳۴.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۱۶.
- ↑ «و همین که عذاب ما را در (می) یافتند ناگاه از آن می‌گریختند» سوره انبیاء، آیه ۱۲.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۷، ص۲۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۱۵.