ام حکم بنت ابی سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل وابسته}})) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[معاویه]] (برادر) | * [[معاویه]] (برادر) | ||
* [[ابوسفیان]] (پدر) | * [[ابوسفیان]] (پدر) | ||
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۲۸
مقدمه
وی و ۵ زن دیگر به نام‌های فاطمه دختر ابی‌امیه و ام‌کلثوم (همسران عمر)، بَرْوَع دختر عُقْبَه، عَبدَه دختر عبدالعزّی و هنده دختر ابوجهل هنگام مهاجرت شوهرانشان به مدینه از همراهی آنان سر باز زدند، ازاین‌رو [۱] همسر ام‌حکم (عِیاض بن غَنْم فِهری) وی را به سبب بقای بر کفر یا ارتداد طلاق داد.[۲] او سپس با عبدالله بن عثمان ثقفی ازدواج کرد و به طائف رفت و پس از اینکه شوهرش در حمله مسلمانان به طائف در سال نهم هجری کشته شد[۳] به اسلام گروید و با پیامبر اکرم(ص) بیعت کرد.[۴] برخی اسلام وی را هنگام فتح مکّه (سال هشتم هجری) دانسته‌اند[۵] که باتوجّه به مرگ همسر او در محاصره طائف، درست نمی‌نماید. امّ‌حکم در زمان حکومت برادرش معاویه به شام رفت. وی از همسر دومش فرزندی داشت که به عبدالرحمن بن ام‌حکم شهرت یافت و از طرف معاویه به امارت کوفه و سپس مصر گمارده شد. امّ‌حکم در ماجرای اعتراض مصریان به فرزندش، در حضور معاویه و سفیر مصر، به شدت از پسرش دفاع کرد. سفیر مصر به امّ حکم گفت: به خدا سوگند نه ازدواجت میمون بود و نه فرزندت نجیب.[۶] امّ حکم را از راویان طبقه دوم تابعان شام برشمرده‌اند [۷].[۸]
ام‌حکم در شان نزول
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ المحبر، ص ۴۳۲ ـ ۴۳۳؛ روض‌الجنان، ج ۱۹، ص ۱۶۸.
- ↑ المغازی، ج ۲، ص ۶۳۳.
- ↑ المحبر، ص ۱۰۵؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج ۱۰، ص ۳۳۵۰.
- ↑ تفسیر ابن ابی حاتم، ج ۱۰، ص ۳۳۵۰؛ تاریخ دمشق، ج۷۰، ص ۲۱۹.
- ↑ تاریخ دمشق، ج ۷۰، ص ۲۱۹.
- ↑ تاریخ طبری، ج ۳، ص ۲۵۳ ـ ۲۵۴.
- ↑ اعلام النساء، ج ۱، ص ۲۷۹.
- ↑ اورعی، مرتضی، مقاله «ام حکم بنت ابی سفیان»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۴.