امام سجاد در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

زبانی پرمهر و دلی پر [[رحمت]] داشت. هر سال تعدادی برده می‌خرید و به آنان [[آموزش]] [[آداب]] و [[دین]] می‌داد و چون با [[معارف دینی]] آشنا می‌شدند، [[شب]] [[عید فطر]] همه را جمع می‌کرد و می‌فرمود: خدایا! من با [[بندگان]] تو [[رفتاری]] نیکو داشته‌ام و از [[تقصیر]] آنها گذشتم، پس تو از من بگذر و مرا مورد [[عفو]] قرار ده! پس همه [[برده‌ها]] را در [[راه خدا]] [[آزاد]] می‌کرد و به هر کدام مقداری [[پول]] و [[سرمایه]] می‌داد تا [[زندگی]] مستقلی تشکیل دهند<ref>الامام علی بن الحسین، ص۶۷.</ref>. آن [[حضرت]] از خطای دیگران به آسمانی می‌گذشت و به دنبال [[انتقام]] از کسی نبود و می‌فرمود در دلی که [[کینه]] و [[حقد]] و [[دشمنی]] بسیار است، [[محبت خدا]] کم است<ref>تحف‌العقول، ص۱۶۶.</ref>.

در تمام [[عمر]] خود دو بار همه دارایی‌اش را در [[راه]] [[خدا بین]] [[فقرا]] تقسیم کرد. از این [[انفاق]] [[خشنود]] بود، طوری که پس از انفاق [[آیه]] “آنچه نزد شماست تمام شدنی است و آنچه نزد خداست می‌ماند و باقی است”<ref>{{متن قرآن|مَا عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}} «آنچه نزد شماست پایان می‌یابد و آنچه نزد خداوند است پایاست و البته ما پاداش شکیبایان را نیکوتر از آنچه انجام می‌دادند خواهیم داد» سوره نحل، آیه ۹۶.</ref> را می‌خواند<ref>الامام علی بن الحسین، ص۶۳.</ref>. اشاره کردیم که [[امام سجاد]]{{ع}} در [[ماجرای کربلا]] حدود ۲۴ ساله و دارای [[خانواده]] و یک فرزند به نام [[محمد]]، ([[امام محمد باقر]]{{ع}} بوده است. [[امام باقر]]{{ع}} در ماجرای کربلا [[کودکی]] چهار ساله بوده و گفته‌اند بعضی [[مصایب]] آن [[روز]] هولناک را [[نقل]] فرموده است.: در ماجرای [[عاشورا]] به [[اراده الهی]] امام سجاد{{ع}} گرفتار [[بیماری]] و تب شدیدی شد و نتوانست به طور مستقیم در [[جبهه]] [[نبرد]] شرکت کند، اما [[شاهد]] وقایع [[روز عاشورا]] بود و به [[دلیل]] بیماری در آن روز به [[شهادت]] نرسید و پس از آن واقعه هولناک با سایر [[زنان]] و [[کودکان]] به [[اسارت]] رفت.