سلق در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[سلق]]''' است. "'''[[سلق]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سلق در قرآن]] - [[سلق در حدیث]] - [[سلق در فقه سیاسی]] </div>
| موضوع مرتبط = سلق
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سلق (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| عنوان مدخل = [[سلق]]
| مداخل مرتبط = [[سلق در قرآن]] - [[سلق در حدیث]] - [[سلق در فقه سیاسی]]  
| پرسش مرتبط  = سلق (پرسش)
}}


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۵

مقدمه

زبان‌ درازی کردن[۱]، قدرت بیان و شدت کلامی که موجب خضوع و سکوت مردم شود[۲]. اصل آن به معنای بلندی و شدت صوت[۳]، پیشروی قهری (به دست یا زبان)[۴]، خاضع کردن به زور و شدت[۵].

﴿فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ[۶].

این آیه شریفه حال منافقان را بعد از رفع تهدید یا پیروزی مسلمانان توصیف می‌کند که بعد از برطرف‌ شدن ناامنی و هراس از تجاوز نظامی دشمن، شروع به بدزبانی و طعنه‌ زدن با زبان تند می‌کنند که خداوند علت آن را بخل و حسد آنها به سُرور و پیروزی مسلمانان بیان می‌کند [۷]. از ناهنجاری‌ها و امور نکوهیده در فرهنگ قرآنی، بدزبانی و تند زبانی است که در واقع ظهور و بروز کینه درونی و بخل و حسد به دیگران است.[۸]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.
  2. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۲.
  3. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۵۹.
  4. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۲۰.
  5. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۲.
  6. «در حالی که به شما تنگ‌چشمی می‌ورزند آنگاه، چون بیم (جنگ) در رسد آنان را می‌بینی که در تو می‌نگرند چون کسانی که در بیهوشی جان می‌کنند، چشم‌هاشان (در چشمخانه) می‌چرخد و چون آن بیم از میان برود با زبان‌هایی تیز و تند به شما زخم زبان می‌زنند در حالی که» سوره احزاب، آیه ۱۹.
  7. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۲۸۹.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۵-۳۴۶.