نکث در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث نکث است. "نکث" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

نکث در قرآن - نکث در حدیث - نکث در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نکث (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

بیعت‌شکنی، پیمان‌شکنی، تخلف از عهد و نقض عهد. اصل آن به معنای نقض چیزی یا اهمال با خلاف‌کاری.

﴿وَإِنْ نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ﴾.

پس از عصر تنزیل، ناکثین به دسته‌ای از مسلمانان اطلاق می‌شد که نقض بیعت با امیرالمؤمنین علی(ع) کردند و آتش جنگ جمل را برافروختند.

وفای به عهد و تعهد به آن، از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی محسوب می‌شود و در مقابل آن، نکث بیعت و تخلف از عهد، از ضدارزش‌های فرهنگ قرآنی است: ﴿فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَى نَفْسِهِ﴾.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم