استنتاج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل وابسته}})) |
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
استنتاج در جایی گفته می‌شود که [[ذهن]] از یک [[حکم کلی]] یک [[حکم جزئی]] نتیجه بگیرد و به اصطلاح از کلی به جزئی پی ببرد؛ مثلاً پس از آنکه بر ما [[ثابت]] شد هر موجود طبیعی فناپذیر است، نتیجه می‌گیریم پس درخت هم که موجود طبیعی است فناپذیر است، و اگر بخواهیم ترتیب منطقی بدهیم این‌طور می‌گوییم: درخت موجودی است طبیعی و هر موجود طبیعی فناپذیر است، پس درخت فناپذیر است و اگر درست دقت شود معلوم می‌شود که [[علم]] به جزئی از علم به کلی زاییده شده است و مولود و نتیجه آن به شمار می‌رود<ref>مجموعه آثار، ج۶، ص۶۵.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۹۱.</ref> | استنتاج در جایی گفته می‌شود که [[ذهن]] از یک [[حکم کلی]] یک [[حکم جزئی]] نتیجه بگیرد و به اصطلاح از کلی به جزئی پی ببرد؛ مثلاً پس از آنکه بر ما [[ثابت]] شد هر موجود طبیعی فناپذیر است، نتیجه می‌گیریم پس درخت هم که موجود طبیعی است فناپذیر است، و اگر بخواهیم ترتیب منطقی بدهیم این‌طور می‌گوییم: درخت موجودی است طبیعی و هر موجود طبیعی فناپذیر است، پس درخت فناپذیر است و اگر درست دقت شود معلوم می‌شود که [[علم]] به جزئی از علم به کلی زاییده شده است و مولود و نتیجه آن به شمار می‌رود<ref>مجموعه آثار، ج۶، ص۶۵.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۹۱.</ref> | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۰
مقدمه
استنتاج در جایی گفته می‌شود که ذهن از یک حکم کلی یک حکم جزئی نتیجه بگیرد و به اصطلاح از کلی به جزئی پی ببرد؛ مثلاً پس از آنکه بر ما ثابت شد هر موجود طبیعی فناپذیر است، نتیجه می‌گیریم پس درخت هم که موجود طبیعی است فناپذیر است، و اگر بخواهیم ترتیب منطقی بدهیم این‌طور می‌گوییم: درخت موجودی است طبیعی و هر موجود طبیعی فناپذیر است، پس درخت فناپذیر است و اگر درست دقت شود معلوم می‌شود که علم به جزئی از علم به کلی زاییده شده است و مولود و نتیجه آن به شمار می‌رود[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مجموعه آثار، ج۶، ص۶۵.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۹۱.