عبدالله بن مغیره بجلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل‌ وابسته}}))
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>')
خط ۲: خط ۲:
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عبدالله بن مغیره بجلی در تراجم و رجال]] - [[عبدالله بن مغیره بجلی در کلام اسلامی]] - [[عبدالله بن مغیره بجلی در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عبدالله بن مغیره بجلی در تراجم و رجال]] - [[عبدالله بن مغیره بجلی در کلام اسلامی]] - [[عبدالله بن مغیره بجلی در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۰

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

از اهالی کوفه و از اصحاب حضرت موسی بن جعفر(ع) و حضرت رضا(ع) محسوب می‌شد[۱]. محمد بن عیسی از حسن بن علی بن فضال روایت کرده: «عبدالله بن مغیره گفت: واقفی بودم و با این حالت حج انجام دادم. وقتی به مکه رسیدم، در سینه من چیزی پیدا شد[۲]. گفتم: خدایا! تو می‌دانی خواسته و اراده مرا، پس به بهترین ادیان راهنماییم کن. به دلم آمد که به نزد حضرت رضا(ع) بروم. به مدینه آمدم و در خانه امام(ع) ایستادم و به غلامش گفتم: به آقایت بگو، مردی از اهل عراق آمده است در خانه تو! در این هنگام صدای امام(ع) را شنیدم که فرمودند: داخل شو ای عبداللّه بن مغیره. پس داخل شدم. وقتی نگاه به من کرد، فرمودند: خدا دعوت تو و هدایت تو را اجابت کرد و تو را به دینش راهنمایی نمود. گفتم: گواهی می‌دهم که تو حجت خدا و امین او بر خلقش هستی»[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۳۶-۳۳۷.
  2. منظور خطور کردن نکته و یا حرفی در دل می‌باشد.
  3. عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، باب ۴۷، ص۵۳۰-۵۳۱.
  4. محمدی، حسین، رضانامه ص۴۹۹.