تجهیز حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==[[تشییع حضرت فاطمه]]== | ==[[تشییع حضرت فاطمه]]== | ||
شیخ «[[طوسی]]» از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: نخستین تابوتی که در [[اسلام]] ساخته شد، تابوت فاطمه{{س}} است. هنگام رحلتش، شِکوه کرد و به «[[اسماء]]» فرمود: من لاغر شده‌ام و گوشت تنم آب شده است، آیا چیزی هست که بدنم را بپوشاند؟ اسماء گفت «من حبشی‌ها را دیده‌ام که چیزی می‌سازند و جنازه را در آن می‌گذارند که [[بدن]] دیده نمی‌شود. آیا می‌خواهی، آن را برایت بسازم؟» آن حضرت فرمود: بساز. اسماء، تختی خواست و آن را وارونه، سپس شاخه‌های خرمایی خواست که با آن به پایه‌های تخت محکم بست. آن‌گاه پارچه‌ای بر روی آن انداخت و گفت: حبشی‌ها این‌گونه، تابوت می‌ساختند. حضرت فرمود «همین را برایم بساز و مرا با آن بپوشان، [[خدای متعال]] تو را از [[آتش]] دور سازد»<ref>{{متن حدیث|أَوَّلُ نَعْشٍ أُحْدِثَ فِي الْإِسْلَامِ نَعْشُ فَاطِمَةَ ع إِنَّهَا اشْتَكَتْ شَكْوَتَهَا الَّتِي قُبِضَتْ فِيهَا وَ قَالَتْ لِأَسْمَاءَ إِنِّي نَحَلْتُ وَ ذَهَبَ لَحْمِي أَ لَا تَجْعَلِي لِي شَيْئاً يَسْتُرُنِي قَالَتْ أَسْمَاءُ إِنِّي كُنْتُ بِأَرْضِ الْحَبَشَةِ رَأَيْتُهُمْ يَصْنَعُونَ شَيْئاً أَ فَلَا أَصْنَعُ لَكِ فَإِنْ أَعْجَبَكِ صَنَعْتُ لَكِ قَالَتْ نَعَمْ فَدَعَتْ بِسَرِيرٍ فَأَكَبَّتْهُ لِوَجْهِهِ ثُمَّ دَعَتْ بِجَرَائِدَ فَشَدَّتْهُ عَلَى قَوَائِمِهِ ثُمَّ جَلَّلَتْهُ ثَوْباً فَقَالَتْ هَكَذَا رَأَيْتُهُمْ يَصْنَعُونَ فَقَالَتْ اصْنَعِي لِي مِثْلَهُ اسْتُرِينِي سَتَرَكِ اللَّهُ مِنَ النَّارِ}}؛ تهذیب، ج۱، ص۴۶۹، ح۱۵۴۰.</ref>.<ref>[[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[فرهنگ شهادت معصومین ج۱ (کتاب)|فرهنگ شهادت معصومین]]، ج۱ ص ۴۹۵.</ref> | |||
==[[دفن حضرت فاطمه]]== | ==[[دفن حضرت فاطمه]]== | ||
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۸
غسل حضرت فاطمه
روایات بسیاری از اهل سنت و شیعه، نقل شده است که فاطمه(س) پیش از رحلت غسل کرد و سفارش نمود که پس از مرگ، جامه از تنش بیرون نکنند و او را غسل ندهند؛ ولی خبر صحیح آن است که علی(ع)، او را غسل داد و «اسماء»، آن حضرت را در این کار یاری می‌کرد. مرحوم کلینی» به سندش از «مفضل» از امام صادق(ع) روایت کرده و گفته است: از امام(ع) پرسیدم: چه کسی فاطمه(س) را غسل داد؟ فرمود: «امیرمؤمنان(ع)، این سخن بر من گران آمد و حضرت فهمید و فرمود: گویا این خبر بر تو گران آمد؟ گفتم «فدایت شوم، چنین است». فرمود: تعجب مکن؛ زیرا صدیقه ـ معصوم ـ را تنها صدیق ـ معصوم ـ غسل می‌دهد، مگر نمی‌دانی که «مریم را تنها، عیسی(ع) غسل داد؟![۱].[۲]
نماز بر پیکر حضرت فاطمه
نماز بر پیکر حضرت زهرا (س) توسط امیرمؤمنان(ع) اقامه شد و در این نماز افراد اندکی حضور داشتند. سید مرتضی گفته است: هیچ یک از راویان در این اختلاف ندارند که امیرمؤمنان(ع) بر فاطمه(س) نماز خوانده است، مگر روایت نادری[۳] که در آن آمده است «عباس» بر فاطمه(س) نماز خوانده است[۴] و از امیرالمؤمنین (ع) نقل شده که فرمودند: "زمین برای هفت مرد بزرگ، آفریده شده است و خداوند، به خاطر ایشان است که: روزی می‌دهد، باران می‌فرستد و مردم، یاری می‌شوند. آنان، عبارت‌اند از: "ابوذر"، "سلمان"، "مقداد"، "عمار"، "حذیفه" و "عبدالله بن مسعود" سپس می‌فرماید: و من پیشوای آنهایم. آنان، کسانی بودند که در نماز فاطمه(س)، حاضر بودند[۵]. از "عقیل"، "زبیر"، "بریده" و گروهی از بنی‌هاشم نیز یاد شده که در این نماز حضور داشتند[۶]
تشییع حضرت فاطمه
شیخ «طوسی» از امام صادق(ع) روایت کرده است: نخستین تابوتی که در اسلام ساخته شد، تابوت فاطمه(س) است. هنگام رحلتش، شِکوه کرد و به «اسماء» فرمود: من لاغر شده‌ام و گوشت تنم آب شده است، آیا چیزی هست که بدنم را بپوشاند؟ اسماء گفت «من حبشی‌ها را دیده‌ام که چیزی می‌سازند و جنازه را در آن می‌گذارند که بدن دیده نمی‌شود. آیا می‌خواهی، آن را برایت بسازم؟» آن حضرت فرمود: بساز. اسماء، تختی خواست و آن را وارونه، سپس شاخه‌های خرمایی خواست که با آن به پایه‌های تخت محکم بست. آن‌گاه پارچه‌ای بر روی آن انداخت و گفت: حبشی‌ها این‌گونه، تابوت می‌ساختند. حضرت فرمود «همین را برایم بساز و مرا با آن بپوشان، خدای متعال تو را از آتش دور سازد»[۷].[۸]
دفن حضرت فاطمه
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ غَسَلَ فَاطِمَةَ قَالَ ذَاكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ كَأَنِّي اسْتَعْظَمْتُ ذَلِكَ مِنْ قَوْلِهِ فَقَالَ كَأَنَّكَ ضِقْتَ بِمَا أَخْبَرْتُكَ بِهِ قَالَ فَقُلْتُ قَدْ كَانَ ذَاكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ فَقَالَ لَا تَضِيقَنَّ فَإِنَّهَا صِدِّيقَةٌ وَ لَمْ يَكُنْ يَغْسِلُهَا إِلَّا صِدِّيقٌ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ مَرْيَمَ لَمْ يَغْسِلْهَا إِلَّا عِيسَى»؛ الکافی، ج۱، ص۴۵۹.
- ↑ یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین، ج۱ ص ۴۸۹.
- ↑ مراجعه کنید به: الطبقات الکبری، ج۸، ص۲۴؛ تاریخ الطبری، ج۲، ص۲۵۳؛ شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۲۱۴.
- ↑ الشافی، ج۴، ص۱۱۳.
- ↑ «خُلِقَتِ الْأَرْضُ لِسَبْعَةٍ بِهِمْ يُرْزَقُونَ وَ بِهِمْ يُمْطَرُونَ وَ بِهِمْ يُنْصَرُونَ أَبُو ذَرٍّ وَ سَلْمَانُ وَ الْمِقْدَادُ وَ عَمَّارٌ وَ حُذَيْفَةُ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْعُودٍ قَالَ عَلِيٌّ ع وَ أَنَا إِمَامُهُمْ وَ هُمُ الَّذِينَ شَهِدُوا الصَّلَاةَ عَلَى فَاطِمَةَ ع»؛ الخصال، ص۳۶۰، ح۵۰.
- ↑ یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین، ج۱ ص ۴۹۱.
- ↑ «أَوَّلُ نَعْشٍ أُحْدِثَ فِي الْإِسْلَامِ نَعْشُ فَاطِمَةَ ع إِنَّهَا اشْتَكَتْ شَكْوَتَهَا الَّتِي قُبِضَتْ فِيهَا وَ قَالَتْ لِأَسْمَاءَ إِنِّي نَحَلْتُ وَ ذَهَبَ لَحْمِي أَ لَا تَجْعَلِي لِي شَيْئاً يَسْتُرُنِي قَالَتْ أَسْمَاءُ إِنِّي كُنْتُ بِأَرْضِ الْحَبَشَةِ رَأَيْتُهُمْ يَصْنَعُونَ شَيْئاً أَ فَلَا أَصْنَعُ لَكِ فَإِنْ أَعْجَبَكِ صَنَعْتُ لَكِ قَالَتْ نَعَمْ فَدَعَتْ بِسَرِيرٍ فَأَكَبَّتْهُ لِوَجْهِهِ ثُمَّ دَعَتْ بِجَرَائِدَ فَشَدَّتْهُ عَلَى قَوَائِمِهِ ثُمَّ جَلَّلَتْهُ ثَوْباً فَقَالَتْ هَكَذَا رَأَيْتُهُمْ يَصْنَعُونَ فَقَالَتْ اصْنَعِي لِي مِثْلَهُ اسْتُرِينِي سَتَرَكِ اللَّهُ مِنَ النَّارِ»؛ تهذیب، ج۱، ص۴۶۹، ح۱۵۴۰.
- ↑ یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین، ج۱ ص ۴۹۵.