سعید بن مسعده مجاشعی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[سعید بن مسعده مجاشعی در | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[سعید بن مسعده مجاشعی در تاریخ اسلامی]]</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[ابوالحسن سعید بن مسعده مجاشعی بلخی اخفش اوسط بصری]] [[اهل]] بلخ و از [[موالی]] [[بنی مجاشع بن دارم]] بود و در [[بصره]] [[زندگی]] می‌‌کرد. نحو را از [[سیبویه]] آموخت و از [[هشام بن عروة]]، کلبی و نخعی [[روایت]] نقل کرده و راویانی چون [[ابوحاتم سجستانی]] و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند. رجال‌نویسان [[اهل سنت]] وی را عالم به نحو، [[ادبیات]] و [[کلام]]، و او را استاد پسر کسائی و فردی معتزلی مسلک دانسته‌اند.<ref>بغیة الوعاة ۱/۵۹۰.</ref> سعید مدتی هم در [[بغداد]] به [[نقل روایت]] و تألیف کتاب پرداخت و در سال ۲۱۰ هـ از [[دنیا]] رفت. البته [[وفات]] او را در سال‌های ۲۱۵ و ۲۲۱ <ref>بغیة الوعاة ۱/۵۹۰.</ref> و ۲۲۵ هـ هم ذکر کرده‌اند.<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۳۲۲.</ref> | [[ابوالحسن سعید بن مسعده مجاشعی بلخی اخفش اوسط بصری]] [[اهل]] بلخ و از [[موالی]] [[بنی مجاشع بن دارم]] بود و در [[بصره]] [[زندگی]] می‌‌کرد. نحو را از [[سیبویه]] آموخت و از [[هشام بن عروة]]، کلبی و نخعی [[روایت]] نقل کرده و راویانی چون [[ابوحاتم سجستانی]] و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند. رجال‌نویسان [[اهل سنت]] وی را عالم به نحو، [[ادبیات]] و [[کلام]]، و او را استاد پسر کسائی و فردی معتزلی مسلک دانسته‌اند.<ref>بغیة الوعاة ۱/۵۹۰.</ref> سعید مدتی هم در [[بغداد]] به [[نقل روایت]] و تألیف کتاب پرداخت و در سال ۲۱۰ هـ از [[دنیا]] رفت. البته [[وفات]] او را در سال‌های ۲۱۵ و ۲۲۱ <ref>بغیة الوعاة ۱/۵۹۰.</ref> و ۲۲۵ هـ هم ذکر کرده‌اند.<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۳۲۲.</ref> | ||
آثار او عبارت‌اند از: | آثار او عبارت‌اند از: «الاوسط فی النحو»، «تفسیر معانی قرآن»، «المقاییس فی النحو»، «الاشتقاق»، «الاربعه العروض»، «المسائل الکبیر»، «المسائل الصغیر»، «الملوک»، «القوافی»، «معانی الشعر»، «وقف التمام»، «الاصوات»، «صفات الغنم و الوانها و علاجها و اسنانها»، (اسبابها) اللامات<ref>الفهرست (الندیم) ۳۸ و ۵۸.</ref> «غریب القرآن»<ref> کشف الظنون ۲/۱۲۰۷.</ref> و «اعراب القرآن»<ref>اسماء الکتب ۵۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۶۲.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابوالحسن سعید بن مسعده مجاشعی بلخی اخفش اوسط بصری اهل بلخ و از موالی بنی مجاشع بن دارم بود و در بصره زندگی می‌‌کرد. نحو را از سیبویه آموخت و از هشام بن عروة، کلبی و نخعی روایت نقل کرده و راویانی چون ابوحاتم سجستانی و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند. رجال‌نویسان اهل سنت وی را عالم به نحو، ادبیات و کلام، و او را استاد پسر کسائی و فردی معتزلی مسلک دانسته‌اند.[۱] سعید مدتی هم در بغداد به نقل روایت و تألیف کتاب پرداخت و در سال ۲۱۰ هـ از دنیا رفت. البته وفات او را در سال‌های ۲۱۵ و ۲۲۱ [۲] و ۲۲۵ هـ هم ذکر کرده‌اند.[۳]
آثار او عبارت‌اند از: «الاوسط فی النحو»، «تفسیر معانی قرآن»، «المقاییس فی النحو»، «الاشتقاق»، «الاربعه العروض»، «المسائل الکبیر»، «المسائل الصغیر»، «الملوک»، «القوافی»، «معانی الشعر»، «وقف التمام»، «الاصوات»، «صفات الغنم و الوانها و علاجها و اسنانها»، (اسبابها) اللامات[۴] «غریب القرآن»[۵] و «اعراب القرآن»[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
