حریث بن جابر حنفی بکری: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
*در [[جنگ صفین]]، پس از آنکه جمعی به [[دستور]] [[معاویه]] قرآن‌ها بر سر نیزه‌ها کردند و بعضی از [[اصحاب امیرمؤمنان]]{{ع}} [[مخالفت]] خود را با ادامه [[جنگ]] اعلام نمودند، حریث در [[حمایت]] از [[حضرت]] خواستار ادامه [[نبرد]] با [[معاویه]] شد و بعد از سخنان روشن‌گرانه [[حضرت علی]]{{ع}} برخی از رؤسای [[قبایل]] برخاستند و مطالبی گفتند از جمله حریث برخاست و گفت: ای [[مردم]]! همانا [[علی]]{{ع}} [[جانشین پیامبر خدا]]{{صل}} است، لذا [[فرمان]] و [[دستور]] با او است، در حالی که او [[پیشوا]] و فرمانروای [[سپاه]] است، پس باید از او [[اطاعت]] کنید، به [[خدا]] [[سوگند]] [[علی]]{{ع}} امروز چیزی از آنان قبول نمی‌کند، جز آنکه دیروز همان را به آنها پیشنهاد داده بود و حال اگر بر آنان رد کند و خواسته آنها را نپذیرد شما با وی [[مخالفت]] می‌کنید و کسی که با [[علی]] [[مخالفت]] کند، او به [[جاهلیت]] بازگشته یا [[مغرور]] شده است، پس هرکس با ما [[مخالفت]] کند، بین ما و او چیزی جز [[شمشیر]] نخواهد بود<ref>وقعة صفين، ص۴۸۵.</ref>. | *در [[جنگ صفین]]، پس از آنکه جمعی به [[دستور]] [[معاویه]] قرآن‌ها بر سر نیزه‌ها کردند و بعضی از [[اصحاب امیرمؤمنان]]{{ع}} [[مخالفت]] خود را با ادامه [[جنگ]] اعلام نمودند، حریث در [[حمایت]] از [[حضرت]] خواستار ادامه [[نبرد]] با [[معاویه]] شد و بعد از سخنان روشن‌گرانه [[حضرت علی]]{{ع}} برخی از رؤسای [[قبایل]] برخاستند و مطالبی گفتند از جمله حریث برخاست و گفت: ای [[مردم]]! همانا [[علی]]{{ع}} [[جانشین پیامبر خدا]]{{صل}} است، لذا [[فرمان]] و [[دستور]] با او است، در حالی که او [[پیشوا]] و فرمانروای [[سپاه]] است، پس باید از او [[اطاعت]] کنید، به [[خدا]] [[سوگند]] [[علی]]{{ع}} امروز چیزی از آنان قبول نمی‌کند، جز آنکه دیروز همان را به آنها پیشنهاد داده بود و حال اگر بر آنان رد کند و خواسته آنها را نپذیرد شما با وی [[مخالفت]] می‌کنید و کسی که با [[علی]] [[مخالفت]] کند، او به [[جاهلیت]] بازگشته یا [[مغرور]] شده است، پس هرکس با ما [[مخالفت]] کند، بین ما و او چیزی جز [[شمشیر]] نخواهد بود<ref>وقعة صفين، ص۴۸۵.</ref>. | ||
*این سخنان خالصانه وی که حکایت از [[ایمان]] او به [[راه]] و [[سیره امیرالمؤمنین]]{{ع}} داشت، در [[دل]] [[سپاهیان]] [[حضرت]] اثر نکرد و [[اصرار]] جمعی از نیروهای [[جاهل]] و [[نادان]] و تحریک [[منافقان]]، بر ترک [[جنگ]]، کار را بر [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} سخت کرد و ناچار تن به حکمست داد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۳۵-۴۳۶.</ref> | *این سخنان خالصانه وی که حکایت از [[ایمان]] او به [[راه]] و [[سیره امیرالمؤمنین]]{{ع}} داشت، در [[دل]] [[سپاهیان]] [[حضرت]] اثر نکرد و [[اصرار]] جمعی از نیروهای [[جاهل]] و [[نادان]] و تحریک [[منافقان]]، بر ترک [[جنگ]]، کار را بر [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} سخت کرد و ناچار تن به حکمست داد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۳۵-۴۳۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۲
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- حُریث فرزند جابر حنفی بکری، از مخلصين اصحاب على(ع)[۱] و از فرمانداران و حاکمان شرقی کشور اسلامی از جانب حضرت بود. وی در زمان فرمانروایی‌اش در آن بلاد، دو دختر یزدجرد پادشاه ایران را به مدینه فرستاد و حضرت حسین(ع) یکی از دختران را که نامش شهربانو بود به ازدواج خود در آورد و امام چهارم حضرت زین العابدین(ع) از وی به دنیا آمد و دختر دیگر را محمد بن ابی بکر اختیار کرد و از او قاسم بن محمد بن ابی بکر به دنیا آمد. از این‌رو فرزند محمد بن ابی بکر با امام زین العابدین(ع) پسر خاله هستند[۲].
- وی در صفین در رکاب امیرالمؤمنين(ع) مخلصانه و مردانه جنگید و اشعاری در این نبرد سرود و از جانب حضرت فرمانده نیروهای لازم بصره در صفین بود[۳]. و در همین جنگ، با عبیدالله بن عمر بن خطاب به مبارزه پرداخت و او را به قتل رساند. اشعاری از عبيدالله بن عمر، حریث بن جابر و صلتان عبدی به جای مانده است که دلالت بر این امر دارد[۴].[۵]
حمایت حریث از امام(ع) در ادامه نبرد
- در جنگ صفین، پس از آنکه جمعی به دستور معاویه قرآن‌ها بر سر نیزه‌ها کردند و بعضی از اصحاب امیرمؤمنان(ع) مخالفت خود را با ادامه جنگ اعلام نمودند، حریث در حمایت از حضرت خواستار ادامه نبرد با معاویه شد و بعد از سخنان روشن‌گرانه حضرت علی(ع) برخی از رؤسای قبایل برخاستند و مطالبی گفتند از جمله حریث برخاست و گفت: ای مردم! همانا علی(ع) جانشین پیامبر خدا(ص) است، لذا فرمان و دستور با او است، در حالی که او پیشوا و فرمانروای سپاه است، پس باید از او اطاعت کنید، به خدا سوگند علی(ع) امروز چیزی از آنان قبول نمی‌کند، جز آنکه دیروز همان را به آنها پیشنهاد داده بود و حال اگر بر آنان رد کند و خواسته آنها را نپذیرد شما با وی مخالفت می‌کنید و کسی که با علی مخالفت کند، او به جاهلیت بازگشته یا مغرور شده است، پس هرکس با ما مخالفت کند، بین ما و او چیزی جز شمشیر نخواهد بود[۶].
- این سخنان خالصانه وی که حکایت از ایمان او به راه و سیره امیرالمؤمنین(ع) داشت، در دل سپاهیان حضرت اثر نکرد و اصرار جمعی از نیروهای جاهل و نادان و تحریک منافقان، بر ترک جنگ، کار را بر امیرالمؤمنین(ع) سخت کرد و ناچار تن به حکمست داد.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۳۹، ش۲۶.
- ↑ ارشد مفید، ج۲، ص۱۳۷.
- ↑ وقعة صفين، ص۲۰۵.
- ↑ وقعة صفين، ص۲۹۹ و ۳۰۰.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۳۴-۴۳۵.
- ↑ وقعة صفين، ص۴۸۵.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۳۵-۴۳۶.