نامۀ ۱۱ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[امام]] {{ع}} لشکری را به [[فرماندهی]] زیاد بن نضر حارثی و [[همراهی]] [[شریح بن هانی]] از نُخَیله به سوی [[شام]] فرستاد. در بین راه میان آن دو نفر [[اختلاف]] افتاد و هر یک به شکایت از دیگری برای [[امام]] نامه‌ای نوشتند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 760.</ref>. | * [[امام]] {{ع}} لشکری را به [[فرماندهی]] زیاد بن نضر حارثی و [[همراهی]] [[شریح بن هانی]] از نُخَیله به سوی [[شام]] فرستاد. در بین راه میان آن دو نفر [[اختلاف]] افتاد و هر یک به شکایت از دیگری برای [[امام]] نامه‌ای نوشتند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 760.</ref>. | ||
*[[امام]] در پاسخ هر دو این [[نامه]] را نوشتند که [[سیدرضی]] بخشی از آن را گزیده است. در این [[نامه]] ضمن پرهیز [[لشکریان]] از [[اختلاف]]، به بیان تاکتیک‌ها و آموزش‌های [[نظامی]] می‌پردازد تا آن‌ها در کمند [[دشمن]] گرفتار نشوند. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ قمری است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 760.</ref>. | * [[امام]] در پاسخ هر دو این [[نامه]] را نوشتند که [[سیدرضی]] بخشی از آن را گزیده است. در این [[نامه]] ضمن پرهیز [[لشکریان]] از [[اختلاف]]، به بیان تاکتیک‌ها و آموزش‌های [[نظامی]] می‌پردازد تا آن‌ها در کمند [[دشمن]] گرفتار نشوند. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ قمری است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 760.</ref>. | ||
==فرازی از [[نامه]]== | ==فرازی از [[نامه]]== | ||
*چون بر [[دشمن]] فرود آمدید یا [[دشمن]] بر شما فرود آمد، باید که لشکرگاهتان بر فراز بلندی‌ها یا دامنه کوه‌ها یا در بین رودخانه‌ها باشد تا شما را [[پناهگاه]] بود و [[دشمن]] را مانع. و باید که جنگتان در یک سو باشد و یا دو سو. و دیده‌بان‌ها بر سر کوه‌ها و تپه‌ها بگمارید تا مباد که [[دشمن]] از جایی که می‌ترسید یا خود را در [[امان]] می‌دانید، به‌ناگاه بر شما تاخت آورد. بدانید که [[مقدمه]] [[لشکر]]، همان چشمان [[لشکر]] است و چشمان [[مقدمه]]، طلایه‌داران هستند. از پراکندگی بپرهیزید. چون فرود می‌آیید همه فرود آیید و چون کوچ می‌کنید همه کوچ کنید. هنگامی که شب در رسید، نیزه‌ها را گرداگرد خود قرار دهید. به [[خواب]] مروید یا اندک‌اندک بخوابید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 761.</ref>. | *چون بر [[دشمن]] فرود آمدید یا [[دشمن]] بر شما فرود آمد، باید که لشکرگاهتان بر فراز بلندی‌ها یا دامنه کوه‌ها یا در بین رودخانه‌ها باشد تا شما را [[پناهگاه]] بود و [[دشمن]] را مانع. و باید که جنگتان در یک سو باشد و یا دو سو. و دیده‌بان‌ها بر سر کوه‌ها و تپه‌ها بگمارید تا مباد که [[دشمن]] از جایی که می‌ترسید یا خود را در [[امان]] می‌دانید، به‌ناگاه بر شما تاخت آورد. بدانید که [[مقدمه]] [[لشکر]]، همان چشمان [[لشکر]] است و چشمان [[مقدمه]]، طلایه‌داران هستند. از پراکندگی بپرهیزید. چون فرود می‌آیید همه فرود آیید و چون کوچ می‌کنید همه کوچ کنید. هنگامی که شب در رسید، نیزه‌ها را گرداگرد خود قرار دهید. به [[خواب]] مروید یا اندک‌اندک بخوابید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 761.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]] | [[رده:نامه‌های نهج البلاغه]] | ||
[[رده:مدخل نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل نهج البلاغه]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۵
مقدمه
- امام (ع) لشکری را به فرماندهی زیاد بن نضر حارثی و همراهی شریح بن هانی از نُخَیله به سوی شام فرستاد. در بین راه میان آن دو نفر اختلاف افتاد و هر یک به شکایت از دیگری برای امام نامه‌ای نوشتند[۱].
- امام در پاسخ هر دو این نامه را نوشتند که سیدرضی بخشی از آن را گزیده است. در این نامه ضمن پرهیز لشکریان از اختلاف، به بیان تاکتیک‌ها و آموزش‌های نظامی می‌پردازد تا آن‌ها در کمند دشمن گرفتار نشوند. زمان صدور نامه سال ۳۶ قمری است[۲].
فرازی از نامه
- چون بر دشمن فرود آمدید یا دشمن بر شما فرود آمد، باید که لشکرگاهتان بر فراز بلندی‌ها یا دامنه کوه‌ها یا در بین رودخانه‌ها باشد تا شما را پناهگاه بود و دشمن را مانع. و باید که جنگتان در یک سو باشد و یا دو سو. و دیده‌بان‌ها بر سر کوه‌ها و تپه‌ها بگمارید تا مباد که دشمن از جایی که می‌ترسید یا خود را در امان می‌دانید، به‌ناگاه بر شما تاخت آورد. بدانید که مقدمه لشکر، همان چشمان لشکر است و چشمان مقدمه، طلایه‌داران هستند. از پراکندگی بپرهیزید. چون فرود می‌آیید همه فرود آیید و چون کوچ می‌کنید همه کوچ کنید. هنگامی که شب در رسید، نیزه‌ها را گرداگرد خود قرار دهید. به خواب مروید یا اندک‌اندک بخوابید[۳].
منابع
پانویس
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 760.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 760.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 761.