هدیه در معارف و سیره امام جواد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = هدیه
| موضوع مرتبط = هدیه
خط ۱۴: خط ۱۳:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:IM010215.jpg|22px]] [[سید ابوالفضل طباطبایی اشکذری|طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل]]، [[دانشنامه جوادالائمه (کتاب)|'''دانشنامه جوادالائمه''']]
# [[پرونده:IM010215.jpg|22px]] [[سید ابوالفضل طباطبایی اشکذری|طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل]]، [[دانشنامه جوادالائمه (کتاب)|'''دانشنامه جوادالائمه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۱: خط ۲۰:


[[رده:هدیه]]
[[رده:هدیه]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۵۸

مقدمه

«عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مَهْزِيَارَ، قَالَ: كَتَبَ إِلَيَّ خَيْرَانُ: قَدْ وَجَّهْتُ إِلَيْكَ ثَمَانِيَةَ دَرَاهِمَ، كَانَتْ أُهْدِيَتْ إِلَيَّ مِنْ طَرَسُوسَ، دَرَاهِمُ مِنْهُمْ، وَ كَرِهْتُ أَنْ أَرُدَّهَا عَلَى صَاحِبِهَا أَوْ أُحْدِثَ فِيهَا حَدَثاً دُونَ أَمْرِكَ، فَهَلْ تَأْمُرُنِي فِي قَبُولِ مِثْلِهَا أَمْ لَا لِأَعْرِفَهَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ أَنْتَهِىَ إِلَى أَمْرِكَ فَكَتَبَ وَ قَرَأْتُهُ: اقْبَلْ مِنْهُمْ إِذَا أُهْدِيَ إِلَيْكَ دَرَاهِمُ أَوْ غَيْرُهَا، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) لَمْ يَرُدَّ هَدِيَّةً عَلَى يَهُودِيٍّ وَ لَا نَصْرَانِيٍّ»؛ ابراهیم بن مهزیار می‌گوید: خیران (خادم) نامه‌ای برای امام جواد(ع) نوشت و درباره موضوعی کسب تکلیف نمود؛ متن نامه بدین قرار است: برای من از شهر طرسوس (منطقه‌ای واقع در استان مرسین ترکیه در مرز سوریه) هشت درهم هدیه آورده‌اند که ناخوش داشتم آنها را به صاحبش برگردانم و دوست نداشتم بی‌اجازه شما نیز در آن تصرف کنم. حالا همه آنها را محضر شما می‌فرستم و می‌خواهم تکلیف مرا در چنین مواردی مشخص فرمایید که آیا باید هدیه را بپذیرم یا به صاحبش برگردانم؟ امام(ع) پاسخ نامه را به صورت ذیل نوشت: هر چه برایت هدیه آوردند، بپذیر؛ زیرا پیامبر اکرم(ص) هیچ‌گاه هدیه افراد را، اگر چه یهودی یا نصرانی بودند، بر نمی‌گرداند[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. رجال کشی، ص۱۱۰، ح۱۱۳۳ و ۱۱۳۴؛ وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۲۹۱، ح۲۲۵۶۰ و ص۲۹۲؛ بحار الأنوار، ج۵۰، ص۱۰۷، ح۲۶ و ص۱۰۸، ح۲۸؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۴۰۵، ذیل رقم ۳۸۰۳.
  2. طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل، دانشنامه جوادالائمه، ص ۴۱۱.