بجدل بن سلیم کلبی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
(←منابع) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | # [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | ||
# [[پرونده:13681302.jpg|22px]] [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [http://pajoohe.ir/%D9%82%D8%A7%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%D8%B9-2__a-44273.aspx#_ftnref6 '''مقاله «قاتلان امام حسین (ع)، ش۲»، پایگاه پژوهه]''' | # [[پرونده:13681302.jpg|22px]] [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [http://pajoohe.ir/%D9%82%D8%A7%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%D8%B9-2__a-44273.aspx#_ftnref6 '''مقاله «قاتلان امام حسین (ع)، ش۲»، پایگاه پژوهه]''' | ||
# [[پرونده:1100834.jpg|22px]] [[علی نظری منفرد|نظری منفرد، علی]]، [[نهضتهای پس از عاشورا (کتاب)|'''نهضتهای پس از عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۵
بَجدَل بن سلیم کلبی، از نیروهای تحت امر عمر بن سعد بود که در نبرد کربلا حضور داشت. پس از شهادت امام حسین(ع)، بجدل بن سلیم کلبی انگشتر امام را با بریدن انگشت مبارک ایشان ربود. بعدها مختار ثقفی هر دو دست و پای بجدل بن سلیم را قطع نمود و او در خون خود میغلتید، تا هلاک شد[۱].[۲]
مقدمه
- بَجدَل، از قبیله کلب، همان کسی است که پس از شهادت امام حسین(ع) انگشت ایشان را برای در آوردن انگشتر ایشان، برید. در برخی از منابع از او به عنوان غارتگر نعلین سیدالشهداء(ع) در روز عاشورا یاد شده است[۳][۴] از اینرو، وقتی به وسیله مختار دستگیر شد، دست و پایش را بریدند و رهایش کردند تا در خونش بغلتد و هلاک شود. اطّلاعات دیگری از زندگی وی در دست نیست.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ اللهوف، ص۵۳.
- ↑ محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۲۵۱.
- ↑ سید بن طاوس؛ اللهوف، تهران، جهان، ۱۳۴۸ش،ص۱۳۰.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مقاله «قاتلان امام حسین (ع)، ش۲»، پایگاه پژوهه.
- ↑ محمدی ریشهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۷۵۳.