حارث بن مرة بن دودان نفیلی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | عنوان مدخل = حارث بن مرة بن دودان نفیلی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == او فرزند مرة بن دودان نفیلی<ref>تصحیف شده به عقیلی، بنگرید: ابوالفرج اصفهانی، الأغانی، ج۲۱، ص۲۴.</ref> عام...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | ||
خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | {{مدخل وابسته}} | ||
*[[مرة بن دودان نفیلی]] (پدر) | * [[مرة بن دودان نفیلی]] (پدر) | ||
*[[بنو عامر بن صعصعه]] (قبیله) | * [[بنو عامر بن صعصعه]] (قبیله) | ||
*[[هوازن]] (قبیله) | * [[هوازن]] (قبیله) | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
خط ۲۵: | خط ۲۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] |
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۴
آشنایی اجمالی
او فرزند مرة بن دودان نفیلی[۱] عامری، از تیره بنو عامر بن صعصعه[۲]، از قبیله هوازن[۳] است. پدرش، مره در دوره جاهلی به دلیل دشمنی با عامر بن طفیل عامری، بر ضد او و به نفع یزید بن عبدالمدان مذحجیان اشعاری سرود و حاضر نشد مذحجیها را هجو کند[۴].
هرچند ابن فتحون و ابن الامین در ذیلهای خود بر الاستیعاب نام حارث را آوردهاند، ولی ابن حجر[۵] گوید: او صحابی نبوده و تنها دوره رسول خدا را درک کرده است، از این رو نام او را در شمار مخضرمین در بخش سوم الاصابه آورده و به نقل از وشاء اشعاری را که حارث در دوران خلافت ابوبکر و در جریان ارتداد قبایل سروده و به وسیله آن بنو عامر را از ارتداد نهی کرده، آورده است.[۶]
جستارهای وابسته
- مرة بن دودان نفیلی (پدر)
- بنو عامر بن صعصعه (قبیله)
- هوازن (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ تصحیف شده به عقیلی، بنگرید: ابوالفرج اصفهانی، الأغانی، ج۲۱، ص۲۴.
- ↑ ابوالفرج اصفهانی، الأغانی، ج۱۲، ص۱۵.
- ↑ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۷۱.
- ↑ ابوالفرج اصفهانی، الأغانی، ج۱۲، ص۱۳ و ۱۵.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۷.
- ↑ قلیچ، رسول، مقاله «حارث بن مرة بن دودان نفیلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۹۳.