شیخ الاسلام در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = شیخ الاسلام | | موضوع مرتبط = شیخ الاسلام | ||
خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
[[رده:شیخ الاسلام در فقه سیاسی]] | [[رده:شیخ الاسلام در فقه سیاسی]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۷
مقدمه
شیخ الاسلام، لقبی بود برای مفتیان و قضات اهل سنت که در محاکمی به همین نام حکم میراندند؛ همچون مفتی اوّل در دولت عثمانی و نیز خواجه عبدالله انصاری و ابن تیمیه در قرون ۶-۴ ه.ق؛ سپس در عصر صفویه منصب بسیار والای علمی و سیاسی بود که از سوی پادشاهان صفوی به عالمانی که امامت جمعه را بر عهده داشتهاند، جهت اداره امور سیاسی استان و یا شهرستان، اعطا میشد؛ مانند اعطای لقب "شیخ الاسلام" به "حسین بن عبدالصمد حارثی" - پدر شیخ بهائی - از سوی شاه طهماسب و به "علامه محمد باقر مجلسی" از سوی شاه سلطان حسین صفوی[۱]. گفتنی است این لقب را عبدالرحمان بن عوف - صحابی پیامبر - نخستین بار به عثمان بن عفان - خلیفه سوم - داده بود[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ سلوک الملوک، ص۶۱؛ سوانح الافکار، ص۴۸؛ زندگی شاه عباس اول، ج۲، ص۳۹۷ و ج۳، ص۲۵۴؛ مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۳، ص۲۳۲۵؛ مرآت البلدان ناصری، ص۱۵۷.
- ↑ الفتوح، ج۲، ص۹۹.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۲۹.