دلدل: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


'''دلدل''' نام مرکب [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}}، استری سفید رنگ که [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به آن [[حضرت]] بخشیده بود.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۵۹</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۶۱.</ref>.  
'''دلدل''' نام مرکب [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}}، استری سفید رنگ که [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} به آن [[حضرت]] بخشیده بود.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۵۹</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۶۱.</ref>.  


==مقدمه==
== مقدمه ==
*ماده استری سفید که رنگ آن به سیاهی مایل بود و یکی از [[حاکمان]] [[مصر]] در [[اسکندریه]](مقوقس) برای [[پیامبر]] فرستاده بود، [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} هم آن را به [[امام علی|علی]]{{ع}} بخشید.(...) معنای دلدل، یعنی در حال رفت و آمد و بی‌قراری. به [[امام علی|علی]]{{ع}} گفتند: چرا اسب‌سوار نمی‌شوی، در حالی که بسیاری در تعقیب تواند؟ فرمود: اسب برای تعقیب یا فرار است، من نه آن را که بگریزد تعقیب می‌کنم و نه از آنکه روی می‌آورد، روی‌گردان می‌شوم پس استر برای من بس است: {{عربی|لا أکرّ علی من فرّ و لا أفرّ ممّن کرّ، و البغلة تزجینی}}.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۵۹</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۶۱.</ref>.
* ماده استری سفید که رنگ آن به سیاهی مایل بود و یکی از [[حاکمان]] [[مصر]] در [[اسکندریه]](مقوقس) برای [[پیامبر]] فرستاده بود، [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} هم آن را به [[امام علی|علی]] {{ع}} بخشید. (...) معنای دلدل، یعنی در حال رفت و آمد و بی‌قراری. به [[امام علی|علی]] {{ع}} گفتند: چرا اسب‌سوار نمی‌شوی، در حالی که بسیاری در تعقیب تواند؟ فرمود: اسب برای تعقیب یا فرار است، من نه آن را که بگریزد تعقیب می‌کنم و نه از آنکه روی می‌آورد، روی‌گردان می‌شوم پس استر برای من بس است: {{عربی|لا أکرّ علی من فرّ و لا أفرّ ممّن کرّ، و البغلة تزجینی}}.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۵۹</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۶۱.</ref>.
==دلدل در موعودنامه==
== دلدل در موعودنامه ==
*نام استر [[رسول خدا]]{{صل}} است که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] همراه خود دارند<ref>نجم الثاقب، باب دوم:</ref>. استر چارپایی بارکش و سواری است که پدرش حمار و مادرش اسب است. به آن قاطر هم می‌گویند. از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده که [[پیغمبر]]{{صل}} را دو استر بوده: یکی به نام دلدل و دیگری به نام شهباء<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۱۴۰.</ref>. دلدل، ماده استری است، سفید مایل به سیاهی که [[حاکم]] اسکندریه برای [[حضرت رسول]]{{صل}} فرستاده بود، و آن [[حضرت]]، آن را به [[امیر المؤمنین]]{{ع}} برای سواری بخشید<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۴۳۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۳۱.</ref>.
* نام استر [[رسول خدا]] {{صل}} است که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[هنگام ظهور]] همراه خود دارند<ref>نجم الثاقب، باب دوم:</ref>. استر چارپایی بارکش و سواری است که پدرش حمار و مادرش اسب است. به آن قاطر هم می‌گویند. از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده که [[پیغمبر]] {{صل}} را دو استر بوده: یکی به نام دلدل و دیگری به نام شهباء<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۱۴۰.</ref>. دلدل، ماده استری است، سفید مایل به سیاهی که [[حاکم]] اسکندریه برای [[حضرت رسول]] {{صل}} فرستاده بود، و آن [[حضرت]]، آن را به [[امیر المؤمنین]] {{ع}} برای سواری بخشید<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۴۳۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۳۱.</ref>.
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۶

دلدل نام مرکب حضرت علی (ع)، استری سفید رنگ که رسول خدا (ص) به آن حضرت بخشیده بود.[۱][۲].

مقدمه

  • ماده استری سفید که رنگ آن به سیاهی مایل بود و یکی از حاکمان مصر در اسکندریه(مقوقس) برای پیامبر فرستاده بود، رسول خدا (ص) هم آن را به علی (ع) بخشید. (...) معنای دلدل، یعنی در حال رفت و آمد و بی‌قراری. به علی (ع) گفتند: چرا اسب‌سوار نمی‌شوی، در حالی که بسیاری در تعقیب تواند؟ فرمود: اسب برای تعقیب یا فرار است، من نه آن را که بگریزد تعقیب می‌کنم و نه از آنکه روی می‌آورد، روی‌گردان می‌شوم پس استر برای من بس است: لا أکرّ علی من فرّ و لا أفرّ ممّن کرّ، و البغلة تزجینی.[۳][۴].

دلدل در موعودنامه

منابع

پانویس

  1. بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۵۹
  2. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۶۱.
  3. بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۵۹
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۶۱.
  5. نجم الثاقب، باب دوم:
  6. معارف و معاریف، ج ۲، ص ۱۴۰.
  7. معارف و معاریف، ج ۵، ص ۴۳۸.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۱.