رکض: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۹

پا به فرار گذاشتن، گریختن، پای به زمین کوبیدن (در سختی و بلا)^[۱]. اصل آن به معنای حرکت به جلو، تحریک^[۲]، ضربه پا برای استخلاص^[۳].

﴿فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ﴾^[۴].

دشمنان رسالت و مخالفان آیات الهی زمانی که یقین به نزول بلای الهی پیدا می‌کردند، صحنه را خالی می‌کردند و تلاش داشتند خود را از مهلکه عذاب الهی خارج کنند. قرآن کریم واژه "رکض" را بر این حالت و حرکت مشرکان و کفار اطلاق نموده است. فرار از گذشتۀ نامطلوب و ناهنجار، راه گریزی از عذاب الهی نیست؛ زیرا سنت الهی قابل تغییر و بازگشت نیست^[۵].^[۶]

↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۸.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۳۴.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۱۶.
↑ «و همین که عذاب ما را در (می) یافتند ناگاه از آن می‌گریختند» سوره انبیاء، آیه ۱۲.
↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۷، ص۲۵.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۱۵.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[رکض در قرآن]] - [[رکض در حدیث]] - [[رکض در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = رکض (پرسش)}}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 پا به فرار گذاشتن، گریختن، پای به [[زمین]] کوبیدن (در [[سختی]] و [[بلا]])<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۸.</ref>. اصل آن به معنای حرکت به جلو، تحریک<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۳۴.</ref>، ضربه پا برای استخلاص<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۱۶.</ref>.