شاخص‌های دینداری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۷: خط ۷:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*دینداری در دوران غیبت، نیازمند بینشی است که انسان دیندار در پرتو آن بتواند در برابر تحریف‌ها و تردیدها، رویکرد دینی خود را حفظ‍‌ کند. اما شاخص‌های دینداری که در [[روایات]] اسلامی بر آن تأکید شده است عبارتند از:
* دینداری در دوران غیبت، نیازمند بینشی است که انسان دیندار در پرتو آن بتواند در برابر تحریف‌ها و تردیدها، رویکرد دینی خود را حفظ‍‌ کند. اما شاخص‌های دینداری که در [[روایات]] اسلامی بر آن تأکید شده است عبارتند از:
#'''[[انتظار فرج]]''': [[پیامبر]] {{صل}} می‌فرماید: "انتظار فرج داشتن، برترین عمل امّت من است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۸.</ref>.
# '''[[انتظار فرج]]''': [[پیامبر]] {{صل}} می‌فرماید: "انتظار فرج داشتن، برترین عمل امّت من است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۸.</ref>.
#'''نگهداشت ایمان دینی''': [[حضرت علی]] {{ع}} می‌فرماید: "به سبب [[غیبت]] مهدی {{ع}}، سردرگمی به وجود می‌آید که گروهی گمراه می‌شوند و گروهی دیگر بر هدایت می‌مانند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۲۴.</ref>.
# '''نگهداشت ایمان دینی''': [[حضرت علی]] {{ع}} می‌فرماید: "به سبب [[غیبت]] مهدی {{ع}}، سردرگمی به وجود می‌آید که گروهی گمراه می‌شوند و گروهی دیگر بر هدایت می‌مانند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۲۴.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۴

مقدمه

  • دینداری در دوران غیبت، نیازمند بینشی است که انسان دیندار در پرتو آن بتواند در برابر تحریف‌ها و تردیدها، رویکرد دینی خود را حفظ‍‌ کند. اما شاخص‌های دینداری که در روایات اسلامی بر آن تأکید شده است عبارتند از:
  1. انتظار فرج: پیامبر (ص) می‌فرماید: "انتظار فرج داشتن، برترین عمل امّت من است"[۱].
  2. نگهداشت ایمان دینی: حضرت علی (ع) می‌فرماید: "به سبب غیبت مهدی (ع)، سردرگمی به وجود می‌آید که گروهی گمراه می‌شوند و گروهی دیگر بر هدایت می‌مانند"[۲][۳].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۸.
  2. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱۸.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۲۴.