تعرب پس از هجرت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
خط ۵۲: خط ۵۲:
به هر روی، [[هجرت]] [[مسلمانان]] تا [[فتح مکه]] [[واجب]]؛ و بازگشت از آن، به [[باور]] همه مسلمانان [[حرام]] بوده است<ref>صالحی شامی، محمد بن یوسف، سبل الهدی، ج۳، ص۳۲۰؛ مازندرانی، محمد صالح، شرح اصول الکافی، ج۱۲، ص۲۶۱.</ref>.
به هر روی، [[هجرت]] [[مسلمانان]] تا [[فتح مکه]] [[واجب]]؛ و بازگشت از آن، به [[باور]] همه مسلمانان [[حرام]] بوده است<ref>صالحی شامی، محمد بن یوسف، سبل الهدی، ج۳، ص۳۲۰؛ مازندرانی، محمد صالح، شرح اصول الکافی، ج۱۲، ص۲۶۱.</ref>.


در پاره‌ای [[منابع روایی]]، گاه کنار [[قتل نفس]] و [[رباخواری]] و [[گریز]] از [[جنگ]]، [[تعرب بعد الهجره]] هم [[گناه بزرگ]] شمرده شده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۲۷۷؛ شیخ صدوق، الخصال، ص۲۷۳؛ همو، علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۵.</ref>. این نشان می‌دهد که گر چه ویژگی [[وعده]] [[عذاب الهی]]<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۷۶، ص۱۵.</ref> بر آن تطبیق ندارد، با توجه به تعلیل [[روایات]] که تعرب را بازگشت از [[دین]]<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۲، ص۴۸۱.</ref> یا هم‌سان [[شرک]] [[وصف]] کرده‌اند<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآة العقول، ج۱۰، ص۲۹؛ حکیم، محمد سعید، مصباح المنهاج، ج۱، ص۲۴۹.</ref>، می‌توان آن را در قلمرو [[گناهان بزرگ]] قرار داد.
در پاره‌ای [[منابع روایی]]، گاه کنار [[قتل نفس]] و [[رباخواری]] و [[گریز]] از [[جنگ]]، [[تعرب بعد الهجره]] هم [[گناه بزرگ]] شمرده شده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۲۷۷؛ شیخ صدوق، الخصال، ص۲۷۳؛ همو، علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۵.</ref>. این نشان می‌دهد که گر چه ویژگی [[وعده]] [[عذاب الهی]]<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۷۶، ص۱۵.</ref> بر آن تطبیق ندارد، با توجه به تعلیل [[روایات]] که تعرب را بازگشت از [[دین]]<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۲، ص۴۸۱.</ref> یا هم‌سان [[شرک]] وصف کرده‌اند<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآة العقول، ج۱۰، ص۲۹؛ حکیم، محمد سعید، مصباح المنهاج، ج۱، ص۲۴۹.</ref>، می‌توان آن را در قلمرو [[گناهان بزرگ]] قرار داد.


[[فقیهان]] هم به پشتوانه روایات، به کبیر بودن گناه تعرب [[حکم]] کرده‌اند<ref>نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۷، ص۳۳۷.</ref>. در روایتی از [[اهل سنت]]، متعربان پس از هجرت در شمار کسانی چون نصرانی‌ها و یهودی‌ها جای دارند که نباید به آنها [[سلام]] کرد<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۵۰، ص۳۲۲.</ref>.
[[فقیهان]] هم به پشتوانه روایات، به کبیر بودن گناه تعرب [[حکم]] کرده‌اند<ref>نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۷، ص۳۳۷.</ref>. در روایتی از [[اهل سنت]]، متعربان پس از هجرت در شمار کسانی چون نصرانی‌ها و یهودی‌ها جای دارند که نباید به آنها [[سلام]] کرد<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۵۰، ص۳۲۲.</ref>.
۲۱۸٬۸۲۶

ویرایش