جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲، بخش دوم
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| ناشر = | | ناشر = انتشارات دار الكتب العلمية | ||
| به همت = | | به همت = | ||
| وابسته به = | | وابسته به = | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
ابوحیان در تفسیرش، نخست خطبه‌ای [[بلیغ]] و [[فصیح]] به شیوه موزون و مسجع آورده و در آن به گونه‌ای کم حجم و پر معنا به لطایف و دقایق [[علم تفسیر]]، شرایط و وجوه آن اشاره نموده و مقدمات علم تفسیر را در هفت بند با عناوین زیر برشمرده و توضیح داده است: | ابوحیان در تفسیرش، نخست خطبه‌ای [[بلیغ]] و [[فصیح]] به شیوه موزون و مسجع آورده و در آن به گونه‌ای کم حجم و پر معنا به لطایف و دقایق [[علم تفسیر]]، شرایط و وجوه آن اشاره نموده و مقدمات علم تفسیر را در هفت بند با عناوین زیر برشمرده و توضیح داده است: | ||
#علم لغت (شامل اسم و فعل و حرف). | # علم لغت (شامل اسم و فعل و حرف). | ||
# [[شناخت]] [[احکام]] کلمات [[عربی]] از جهت مفردات و ترکیب آنها. | # [[شناخت]] [[احکام]] کلمات [[عربی]] از جهت مفردات و ترکیب آنها. | ||
#شناخت [[مجمل و مبین]]، [[اسباب نزول]] [[آیات]] و [[ناسخ و منسوخ]]. | # شناخت [[مجمل و مبین]]، [[اسباب نزول]] [[آیات]] و [[ناسخ و منسوخ]]. | ||
#شناخت الفاظ و چینش و ترکیب احسن و [[فصیح]] آن از راه [[علم]] بیان و [[بدیع]]. | # شناخت الفاظ و چینش و ترکیب احسن و [[فصیح]] آن از راه [[علم]] بیان و [[بدیع]]. | ||
# شناخت عموم و خصوص، [[مطلق و مقید]]، دلالت [[امر و نهی]] و امثال آن، | # شناخت عموم و خصوص، [[مطلق و مقید]]، دلالت [[امر و نهی]] و امثال آن، | ||
#شناخت این که چه چیزی بر [[خدای تعالی]] [[واجب]]، جایز و یا محال است که این بحث مربوط به [[علم کلام]] می‌شود. | # شناخت این که چه چیزی بر [[خدای تعالی]] [[واجب]]، جایز و یا محال است که این بحث مربوط به [[علم کلام]] می‌شود. | ||
#شناخت علم قراءات، به‌ویژه قراءات هفتگانه و دهگانه. و یادآور می‌شود آن کسانی که چنین علومی را ندارند نباید به عرصه [[تفسیر]] وارد شوند. | # شناخت علم قراءات، به‌ویژه قراءات هفتگانه و دهگانه. و یادآور می‌شود آن کسانی که چنین علومی را ندارند نباید به عرصه [[تفسیر]] وارد شوند. | ||
از جمله [[شاگردان]] نام‌دار او: صفدی، [[ابن هشام]]، [[تقی‌الدین سبکی]] و فرزند وی [[تاج الدین سبکی]]، [[ابن عقیل]]، [[ابن فضل الله]] و [[ابن مرزوق]] را می‌توان نام برد. او به زبان‌های عربی، ترکی، [[فارسی]] و [[حبشی]] آشنا بوده و حتی به این زبان‌ها تألیفاتی را عرضه داشته است. ۱۲ اثر چاپی از او در دست است و ۱۳ اثر خطی نیز از او در کتابخانه‌ها موجود و ۴۲ اثر نیز از او مفقود شده است. مهمترین آثار مکتوب او "البحر المحیط فی التفسیر"، "النهر الماء"، "تحفة الأدیب بما فی القرآن من الغریب"، "تذکرة النّحاة"، "هدایة النحو" و "[[دیوان]] [[شعر]]" اوست. | از جمله [[شاگردان]] نام‌دار او: صفدی، [[ابن هشام]]، [[تقی‌الدین سبکی]] و فرزند وی [[تاج الدین سبکی]]، [[ابن عقیل]]، [[ابن فضل الله]] و [[ابن مرزوق]] را می‌توان نام برد. او به زبان‌های عربی، ترکی، [[فارسی]] و [[حبشی]] آشنا بوده و حتی به این زبان‌ها تألیفاتی را عرضه داشته است. ۱۲ اثر چاپی از او در دست است و ۱۳ اثر خطی نیز از او در کتابخانه‌ها موجود و ۴۲ اثر نیز از او مفقود شده است. مهمترین آثار مکتوب او "البحر المحیط فی التفسیر"، "النهر الماء"، "تحفة الأدیب بما فی القرآن من الغریب"، "تذکرة النّحاة"، "هدایة النحو" و "[[دیوان]] [[شعر]]" اوست. | ||