سفیان بن مصعب عبدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
شاعر مشهور [[کوفی]] و از [[برگزیدگان]] [[شاعران]] [[اهل بیت]]{{عم}} است. [[ابوعمرو نجاشی]] در [[رجال]] خود [[روایت]] می‌کند که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «[[شعر]] [[عبدی]] را به [[فرزندان]] خود بیاموزید؛ زیرا او بر [[دین خدا]] [[استوار]] است». وقتی به حضور امام صادق{{ع}} می‌رسید، آن [[حضرت]] همه [[اهل]] [[خانه]] را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} بخوان». با خواندن او صدای [[گریه]] و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که [[مردم مدینه]] به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند<ref>تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.</ref>.<ref>[[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۴۸۴.</ref>
برخی نام وی را [[سیف]] ضبط کرده‌اند<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.</ref>. او [[اهل همدان]] بود<ref>رجال البرقی ص۴۱.</ref> و در شمار [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} یاد شده<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> و از آن حضرت [[روایت]] نقل کرده است<ref>الروضه ص۲۱۵.</ref>. [[ابوداود سلیمان مسترق]] از وی روایت می‌‌کند<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref>. [[رجال شناسان]] [[شیعه]] وی را امامی<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref> و [[ممدوح]]<ref>تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.</ref> توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> است که برای [[اهل بیت]]{{ع}} [[شعر]] می‌‌سروده‌اند<ref>مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.</ref>، [[ابوعمرو نجاشی]] در [[رجال]] خود [[روایت]] می‌کند که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «[[شعر]] [[عبدی]] را به [[فرزندان]] خود بیاموزید؛ زیرا او بر [[دین خدا]] [[استوار]] است»<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref>.  وقتی به حضور امام صادق{{ع}} می‌رسید، آن حضرت همه [[اهل]] [[خانه]] را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} بخوان». با خواندن او صدای [[گریه]] و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که [[مردم مدینه]] به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند<ref>تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.</ref>


==[[ابومحمد سفیان بن مصعب کوفی عبدی]]==
از آثار او می‌‌توان به کتاب [[دیوان]] العبدی اشاره کرد<ref>الذریعه ج۹، ص۷۰۳.</ref>. وی در حدود ۱۲۰ هـ در [[شهر کوفه]] درگذشت<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۰؛ [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۴۸۴.</ref>
برخی نام وی را [[سیف]] ضبط کرده‌اند.<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.</ref> او [[اهل همدان]] بود<ref>رجال البرقی ص۴۱.</ref> و در شمار [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} یاد شده<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> و از آن [[حضرت]] [[روایت]] نقل کرده است.<ref>الروضه ص۲۱۵.</ref> [[ابوداود سلیمان مسترق]] از وی روایت می‌‌کند.<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref> [[رجال شناسان]] [[شیعه]] وی را امامی<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref> و [[ممدوح]]<ref>تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.</ref> توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> است که برای [[اهل بیت]]{{ع}} [[شعر]] می‌‌سروده‌اند،<ref>مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.</ref> تا آنجا که گفته‌اند: [[امام صادق]]{{ع}} [[تعلیم]] اشعار وی را به اطفال توصیه فرمودند.<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref> از آثار او می‌‌توان به کتاب [[دیوان]] العبدی اشاره کرد.<ref>الذریعه ج۹، ص۷۰۳.</ref> وی در حدود ۱۲۰ هـ در [[شهر کوفه]] درگذشت.<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۰.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۱: خط ۲۰:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:اصحاب امام صادق]]

نسخهٔ ‏۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۷

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

برخی نام وی را سیف ضبط کرده‌اند[۱]. او اهل همدان بود[۲] و در شمار اصحاب امام صادق(ع) یاد شده[۳] و از آن حضرت روایت نقل کرده است[۴]. ابوداود سلیمان مسترق از وی روایت می‌‌کند[۵]. رجال شناسان شیعه وی را امامی[۶] و ممدوح[۷] توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی[۸] است که برای اهل بیت(ع) شعر می‌‌سروده‌اند[۹]، ابوعمرو نجاشی در رجال خود روایت می‌کند که امام صادق(ع) فرمود: «شعر عبدی را به فرزندان خود بیاموزید؛ زیرا او بر دین خدا استوار است»[۱۰]. وقتی به حضور امام صادق(ع) می‌رسید، آن حضرت همه اهل خانه را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در شهادت امام حسین(ع) بخوان». با خواندن او صدای گریه و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که مردم مدینه به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند[۱۱]

از آثار او می‌‌توان به کتاب دیوان العبدی اشاره کرد[۱۲]. وی در حدود ۱۲۰ هـ در شهر کوفه درگذشت[۱۳].[۱۴]

منابع

  1. رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی
  2. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.
  2. ↑ رجال البرقی ص۴۱.
  3. ↑ رجال الطوسی ص۲۱۳.
  4. ↑ الروضه ص۲۱۵.
  5. ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.
  6. ↑ اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.
  7. ↑ تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.
  8. ↑ رجال الطوسی ص۲۱۳.
  9. ↑ مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.
  10. ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.
  11. ↑ تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.
  12. ↑ الذریعه ج۹، ص۷۰۳.
  13. ↑ اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.
  14. ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۷۰؛ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۸۴.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=سفیان_بن_مصعب_عبدی_کوفی&oldid=1169386»