برهان نیازمندی مخلوقات در وجود و کمال چگونه نصب الهی امام را اثبات میکند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
برهان نیازمندی مخلوقات در وجود و کمال چگونه نصب الهی امام را اثبات میکند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۴۶
، ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲وظیفهٔ شمارهٔ ۳، بخش دوم
جز (جایگزینی متن - '↵::::::' به ' ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[امامت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ امامت]] | | موضوع اصلی = [[امامت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ امامت]] | ||
| تصویر = 110050.jpg | | تصویر = 110050.jpg | ||
| نمایه وابسته = [[کلیاتی از امامت (نمایه)|کلیاتی از امامت]] | | نمایه وابسته = [[کلیاتی از امامت (نمایه)|کلیاتی از امامت]] | ||
| مدخل اصلی = ؟ | | مدخل اصلی = ؟ | ||
خط ۱۵: | خط ۱۳: | ||
آقایان '''[[محمد تقی فیاضبخش]]''' و دکتر '''[[فرید محسنی]]''' در کتاب ''«[[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]»'' در اینباره گفتهاند: | آقایان '''[[محمد تقی فیاضبخش]]''' و دکتر '''[[فرید محسنی]]''' در کتاب ''«[[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]»'' در اینباره گفتهاند: | ||
«[[متکلّمان]] با استناد به نیازهای [[انسان]] و [[ضرورت]] تأمین آن، بنا به [[حکمت الهی]] و به واسطه [[انبیاء]] و اوصیای ایشان{{عم}}، چنین [[استدلال]] مینمایند که [[نیازمندی]] [[مخلوقات]] در وجود و [[کمالات]] هستی آنان، به [[خداوند]] باز میگردد. به این ترتیب که: عالم حادث است و حادث دائماً و از همه جهات محتاج محلیث است. بنابراین، عالم دائماً نیازمند [[خالق]] خود است. از سوی دیگر، [[خداوند حکیم]] است و از آنجا که [[حکیم]] فعل [[عبث]] انجام نمیدهد، اگر درخواستی را به طور [[فطری]] در موجودی قرار دهد، قطعاً ابزارکمال را در درون و برون او برای رسیدن به نیاز خود قرار میدهد. [[انسان]] نیز از این قاعده کلی مستثنی نیست؛ با این تفاوت که نیازهای انسان مشتمل بر ابعاد مادی و [[معنوی]] است.0 | «[[متکلّمان]] با استناد به نیازهای [[انسان]] و [[ضرورت]] تأمین آن، بنا به [[حکمت الهی]] و به واسطه [[انبیاء]] و اوصیای ایشان {{عم}}، چنین [[استدلال]] مینمایند که [[نیازمندی]] [[مخلوقات]] در وجود و [[کمالات]] هستی آنان، به [[خداوند]] باز میگردد. به این ترتیب که: عالم حادث است و حادث دائماً و از همه جهات محتاج محلیث است. بنابراین، عالم دائماً نیازمند [[خالق]] خود است. از سوی دیگر، [[خداوند حکیم]] است و از آنجا که [[حکیم]] فعل [[عبث]] انجام نمیدهد، اگر درخواستی را به طور [[فطری]] در موجودی قرار دهد، قطعاً ابزارکمال را در درون و برون او برای رسیدن به نیاز خود قرار میدهد. [[انسان]] نیز از این قاعده کلی مستثنی نیست؛ با این تفاوت که نیازهای انسان مشتمل بر ابعاد مادی و [[معنوی]] است.0 | ||
نتیجه آنکه، انسان با زبان حال و قال دائماً به [[درگاه الهی]] ابراز نیاز در تأمین استعدادهای مادی و معنوی خود مینماید و خداوند نیز، بنابرحکمت بالغه و [[رحمت]] واسعهاش، لازم است که نیازهای او را تکویناً و تشریعاً برآورده نماید. برای تحقق این امر، او انبیاء و اوصیای خود{{عم}} را واسطه دائمی آن قرار داده است<ref>برای مطالعه تفصیلی در مورد قاعده لطف و منابع کلامی آن، ر.ک: برهان لطف (برهان اول از این مجموعه).</ref>»<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۳ ص ۳۱.</ref> | نتیجه آنکه، انسان با زبان حال و قال دائماً به [[درگاه الهی]] ابراز نیاز در تأمین استعدادهای مادی و معنوی خود مینماید و خداوند نیز، بنابرحکمت بالغه و [[رحمت]] واسعهاش، لازم است که نیازهای او را تکویناً و تشریعاً برآورده نماید. برای تحقق این امر، او انبیاء و اوصیای خود {{عم}} را واسطه دائمی آن قرار داده است<ref>برای مطالعه تفصیلی در مورد قاعده لطف و منابع کلامی آن، ر.ک: برهان لطف (برهان اول از این مجموعه).</ref>»<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۳ ص ۳۱.</ref> | ||
== [[:رده:آثار امامت|منبعشناسی جامع امامت]] == | == [[:رده:آثار امامت|منبعشناسی جامع امامت]] == |