گفته‌اند على در حال نماز از خود بی‌خود بوده و توجهی به اطراف نداشت پس چگونه صدای سائل را در رکوع می‌شنود و انگشتری را به او می‌بخشد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۳) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| تصویر = 110051.jpg | | تصویر = 110051.jpg | ||
| نمایه وابسته = [[کلیاتی از امام علی (نمایه)|کلیاتی از امام علی]] | | نمایه وابسته = [[کلیاتی از امام علی (نمایه)|کلیاتی از امام علی]] | ||
| مدخل اصلی = [[امام علی]] | | مدخل اصلی = [[امام علی]] | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۵: | ||
== پاسخ به این پرسش == | == پاسخ به این پرسش == | ||
[[پرونده:1368952.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[عبدالله محمدی|محمدی]]]] | [[پرونده:1368952.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[عبدالله محمدی|محمدی]]]] | ||
حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[عبدالله محمدی]]''' در کتاب ''«[[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی]]{{ع}}»'' به نقل از '''[[:رده:آثار مرتضی مطهری|آثار شهید مطهری]]''' در این باره گفته است: | حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[عبدالله محمدی]]''' در کتاب ''«[[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی]] {{ع}}»'' به نقل از '''[[:رده:آثار مرتضی مطهری|آثار شهید مطهری]]''' در این باره گفته است: | ||
:«اینکه علی {{ع}} در نماز از خود بی‌خود می‌شد حقیقتی انکارناپذیر است، اما حالات اولیای الهی همواره یکسان نیست؛ پیامبر {{صل}} گاهی چنان حالت جذبه‌ای پیدا می‌کرد که طاقت انتظار پایان اذان را نداشت و به بلال می‌فرمود: "زودتر اذان را تمام کن تا نماز را شروع کنیم". و گاهی [[امام حسن]]{{ع}} یا [[امام حسین]]{{ع}} در سجده بر شانه‌اش می‌نشستند و حضرت با آرامش صبر می‌کرد تا مبادا طفل به زمین بیفتد. بنابراین حالات اولیا حالات مختلفی بوده است. کسانی که مذاق عرفانی دارند معتقدند در انجذاب کامل "حالت برگشت" وجود دارد. یعنی شخص در عین اینکه مشغول به خدا است، مشغول به ماورا هم هست. به نظر ایشان آن حالتی که در وقت نماز تیر را از بدن علی {{ع}} بیرون بکشند و متوجه نشود، ناقص‌تر از آن حالتی است که در حین نماز توجه به فقیر دارد، نه اینکه در اینجا از خدا غافل است و به فقیر توجه کرده، بلکه آن‌چنان توجهش به خدا کامل است که در آن حالت تمام عالم را می‌بیند.<ref>مجموعه آثار، ج ۴، ص ۹۲۹.</ref> یعنی انسان در سلوک عرفانی خود هرچه بیشتر جذب حق‌تعالی می‌شود احاطه بیشتری بر آیات و اسماء الهی یافته در نتیجه اشراف او بر عالم امکان افزون می‌شود»<ref>[[عبدالله محمدی]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی]]{{ع}}، ص ۱۱۲ و ۱۱۳.</ref> | :«اینکه علی {{ع}} در نماز از خود بی‌خود می‌شد حقیقتی انکارناپذیر است، اما حالات اولیای الهی همواره یکسان نیست؛ پیامبر {{صل}} گاهی چنان حالت جذبه‌ای پیدا می‌کرد که طاقت انتظار پایان اذان را نداشت و به بلال می‌فرمود: "زودتر اذان را تمام کن تا نماز را شروع کنیم". و گاهی [[امام حسن]] {{ع}} یا [[امام حسین]] {{ع}} در سجده بر شانه‌اش می‌نشستند و حضرت با آرامش صبر می‌کرد تا مبادا طفل به زمین بیفتد. بنابراین حالات اولیا حالات مختلفی بوده است. کسانی که مذاق عرفانی دارند معتقدند در انجذاب کامل "حالت برگشت" وجود دارد. یعنی شخص در عین اینکه مشغول به خدا است، مشغول به ماورا هم هست. به نظر ایشان آن حالتی که در وقت نماز تیر را از بدن علی {{ع}} بیرون بکشند و متوجه نشود، ناقص‌تر از آن حالتی است که در حین نماز توجه به فقیر دارد، نه اینکه در اینجا از خدا غافل است و به فقیر توجه کرده، بلکه آن‌چنان توجهش به خدا کامل است که در آن حالت تمام عالم را می‌بیند.<ref>مجموعه آثار، ج ۴، ص ۹۲۹.</ref> یعنی انسان در سلوک عرفانی خود هرچه بیشتر جذب حق‌تعالی می‌شود احاطه بیشتری بر آیات و اسماء الهی یافته در نتیجه اشراف او بر عالم امکان افزون می‌شود»<ref>[[عبدالله محمدی]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی]] {{ع}}، ص ۱۱۲ و ۱۱۳.</ref> | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۲۳
| گفته‌اند على در حال نماز از خود بی‌خود بوده و توجهی به اطراف نداشت پس چگونه صدای سائل را در رکوع می‌شنود و انگشتری را به او می‌بخشد؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ امام علی |
| مدخل اصلی | امام علی |
گفته‌اند علی در حال نماز از خود بی‌خود بوده و توجهی به اطراف نداشت پس چگونه صدای سائل را در رکوع می‌شنود و انگشتری را به او می‌بخشد؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امام علی است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امام علی مراجعه شود.
پاسخ به این پرسش
حجت الاسلام و المسلمین دکتر عبدالله محمدی در کتاب «امیر مؤمنان علی (ع)» به نقل از آثار شهید مطهری در این باره گفته است:
- «اینکه علی (ع) در نماز از خود بی‌خود می‌شد حقیقتی انکارناپذیر است، اما حالات اولیای الهی همواره یکسان نیست؛ پیامبر (ص) گاهی چنان حالت جذبه‌ای پیدا می‌کرد که طاقت انتظار پایان اذان را نداشت و به بلال می‌فرمود: "زودتر اذان را تمام کن تا نماز را شروع کنیم". و گاهی امام حسن (ع) یا امام حسین (ع) در سجده بر شانه‌اش می‌نشستند و حضرت با آرامش صبر می‌کرد تا مبادا طفل به زمین بیفتد. بنابراین حالات اولیا حالات مختلفی بوده است. کسانی که مذاق عرفانی دارند معتقدند در انجذاب کامل "حالت برگشت" وجود دارد. یعنی شخص در عین اینکه مشغول به خدا است، مشغول به ماورا هم هست. به نظر ایشان آن حالتی که در وقت نماز تیر را از بدن علی (ع) بیرون بکشند و متوجه نشود، ناقص‌تر از آن حالتی است که در حین نماز توجه به فقیر دارد، نه اینکه در اینجا از خدا غافل است و به فقیر توجه کرده، بلکه آن‌چنان توجهش به خدا کامل است که در آن حالت تمام عالم را می‌بیند.[۱] یعنی انسان در سلوک عرفانی خود هرچه بیشتر جذب حق‌تعالی می‌شود احاطه بیشتری بر آیات و اسماء الهی یافته در نتیجه اشراف او بر عالم امکان افزون می‌شود»[۲]
پرسش‌های وابسته
- با توجه به اهمیت مسئله امامت چرا نام علی در قرآن نیامده است؟ (پرسش)
- گفته‌اند که قیمت انگشتری که علی در رکوع به فقیر بخشید معادل خراج سوریه و شامات بوده او چگونه چنین انگشتر گران‌بهایی در دست می‌کرد؟ (پرسش)
- با اینکه امام علی خود را برتر از خلفا می‌دانست علت امتناع ایشان از پذیرش خلافت پس از عمر و عثمان چه بود؟ (پرسش)
- با توجه به عصمت امام علی انتخاب ابن عباس به حکومت بصره که پی‌آمدهای ناگواری به همراه داشت چگونه قابل توجیه است؟ (پرسش)
- با توجه به موفقیت معاویه در حکمیت پیروزی واقعی با علی بود یا معاویه؟ (پرسش)
پانویس
- ↑ مجموعه آثار، ج ۴، ص ۹۲۹.
- ↑ عبدالله محمدی، امیر مؤمنان علی (ع)، ص ۱۱۲ و ۱۱۳.