ابوطالب در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شهر مکه' به 'شهر مکه'
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب')
جز (جایگزینی متن - 'شهر مکه' به 'شهر مکه')
خط ۱۴: خط ۱۴:


== زندگی‌نامه ابوطالب ==
== زندگی‌نامه ابوطالب ==
ابوطالب، فرزند [[عبدالمطلب]]، [[پدر]] [[علی]] {{ع}}، عموی [[رسول خدا]] {{صل}} و از افراد نقش‌آفرین در [[زندگی پیامبر]] {{صل}} بود. وی به نام‌های مختلفی معرفی شده است. اغلب منابع او را [[عبد مناف]] نامیده‌اند<ref>تاریخ الطبری، ج۲، ص۲۳۹؛ الاستیعاب، ج۱، ص۲۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵.</ref> و برخی دیگر هر چند از [[عمران]] یاد کرده‌اند اما چنین انتسابی را به وی نپذیرفته‌اند<ref>البدایة و النهایة، ج۲، ص۲۱۰؛ عمدة الطالب، ص۲۰؛ أعیان الشیعة، ج۸، ص۱۱۴.</ref>. [[پدر]] وی [[شیبه]] [[عامر بن هاشم]]، مشهور به [[عبدالمطلب]]، و مادرش [[فاطمه]] بنت [[عمرو بن عائذ بن عمران]] بود که [[مادر]] [[عبدالله]] پدر [[پیامبر]] {{صل}} و [[زبیر]] نیز محسوب می‌شد<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۵۱؛ تاریخ الطبری، ج۲، ص۲۳۹؛ أسد الغابة، ج۱، ص۳۹.</ref>. [[سال]] [[تولد]] وی را ۳۵ سال پیش از [[عام الفیل]]<ref>الإصابة، ج۷، ص۱۹۶.</ref> دانسته‌اند و گفته‌اند در [[زمان]] [[مبعوث]] شدن پیامبر حدود ۷۵ سال داشته است<ref>أعیان الشیعة، ج۸ ص۱۱۴.</ref>. [[همسر]] وی [[فاطمه بنت اسد بن هاشم]] نام داشت. به گفته مقدسی، اولین فرزند [[هاشمی]] از این [[ازدواج]] متولد شد<ref>البدء و التاریخ، ج۵، ص۷۱.</ref>. از [[ابوطالب]] فرزندانی چون [[امام علی]] {{ع}}، طالب، [[عقیل]]، [[جعفر]]<ref>مروج الذهب، ج۲، ص۳۵۰.</ref> و [[ام‌هانی]] متولد شد<ref>جمهرة أنساب العرب، ص۱۴.</ref>. او در زمان [[حیات]] عبدالمطلب بیش از دیگر [[برادران]] خود به پدر نزدیک بود، چون بزرگ‌ترین فرزند پدر و برابر [[سنت]] [[عربی]] جانشن وی به شمار می‌آمد<ref>عمدة القاری، ج۹، ص۲۲۷.</ref>. [[یعقوبی]] نقل می‌کند او حتی در برخی مواضع دشوار [[شهر]] [[مکه]] از ناحیه پدر [[مأمور]] [[غذا]] رساندن به حیوانات و طیور می‌شد<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۵۰.</ref> و به [[وصیت]] پدر پس از وی به [[منصب]] سقایت و آب رساندن به [[حاجیان]] دست یافت<ref>مروج الذهب، ج۲، ص۱۰۹.</ref>، هر چند برابر روایتی بعدها به سبب [[تنگدستی]] این منصب را به [[عباس]] وانهاد<ref>الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۲۲- ۲۳.</ref>.
ابوطالب، فرزند [[عبدالمطلب]]، [[پدر]] [[علی]] {{ع}}، عموی [[رسول خدا]] {{صل}} و از افراد نقش‌آفرین در [[زندگی پیامبر]] {{صل}} بود. وی به نام‌های مختلفی معرفی شده است. اغلب منابع او را [[عبد مناف]] نامیده‌اند<ref>تاریخ الطبری، ج۲، ص۲۳۹؛ الاستیعاب، ج۱، ص۲۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵.</ref> و برخی دیگر هر چند از [[عمران]] یاد کرده‌اند اما چنین انتسابی را به وی نپذیرفته‌اند<ref>البدایة و النهایة، ج۲، ص۲۱۰؛ عمدة الطالب، ص۲۰؛ أعیان الشیعة، ج۸، ص۱۱۴.</ref>. [[پدر]] وی [[شیبه]] [[عامر بن هاشم]]، مشهور به [[عبدالمطلب]]، و مادرش [[فاطمه]] بنت [[عمرو بن عائذ بن عمران]] بود که [[مادر]] [[عبدالله]] پدر [[پیامبر]] {{صل}} و [[زبیر]] نیز محسوب می‌شد<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۵۱؛ تاریخ الطبری، ج۲، ص۲۳۹؛ أسد الغابة، ج۱، ص۳۹.</ref>. [[سال]] [[تولد]] وی را ۳۵ سال پیش از [[عام الفیل]]<ref>الإصابة، ج۷، ص۱۹۶.</ref> دانسته‌اند و گفته‌اند در [[زمان]] [[مبعوث]] شدن پیامبر حدود ۷۵ سال داشته است<ref>أعیان الشیعة، ج۸ ص۱۱۴.</ref>. [[همسر]] وی [[فاطمه بنت اسد بن هاشم]] نام داشت. به گفته مقدسی، اولین فرزند [[هاشمی]] از این [[ازدواج]] متولد شد<ref>البدء و التاریخ، ج۵، ص۷۱.</ref>. از [[ابوطالب]] فرزندانی چون [[امام علی]] {{ع}}، طالب، [[عقیل]]، [[جعفر]]<ref>مروج الذهب، ج۲، ص۳۵۰.</ref> و [[ام‌هانی]] متولد شد<ref>جمهرة أنساب العرب، ص۱۴.</ref>. او در زمان [[حیات]] عبدالمطلب بیش از دیگر [[برادران]] خود به پدر نزدیک بود، چون بزرگ‌ترین فرزند پدر و برابر [[سنت]] [[عربی]] جانشن وی به شمار می‌آمد<ref>عمدة القاری، ج۹، ص۲۲۷.</ref>. [[یعقوبی]] نقل می‌کند او حتی در برخی مواضع دشوار [[شهر مکه]] از ناحیه پدر [[مأمور]] [[غذا]] رساندن به حیوانات و طیور می‌شد<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۵۰.</ref> و به [[وصیت]] پدر پس از وی به [[منصب]] سقایت و آب رساندن به [[حاجیان]] دست یافت<ref>مروج الذهب، ج۲، ص۱۰۹.</ref>، هر چند برابر روایتی بعدها به سبب [[تنگدستی]] این منصب را به [[عباس]] وانهاد<ref>الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۲۲- ۲۳.</ref>.


درگذشت عبدالمطلب، [[رئیس]] مکه و مشکلاتی چون [[خشکسالی]] که از پیش‌تر در مکه پدید آمده بود<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳.</ref> و نیز بحران‌های [[مالی]] ابوطالب، فرایند [[ریاست]] را که تابع سنت عربی در [[خانواده]] [[رییس]] پیشین تداوم می‌یافت، اندکی [[تغییر]] داد و مدعیانی چون ابن‌جدعان و [[ولید بن ربیعه]] سر بر آوردند، اما در عین حال [[سیادت]] [[معنوی]] ابوطالب که [[میراث]] [[خاندان]] او بود، همچنان تا هنگام مرگش باقی ماند<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳- ۱۴.</ref>.  
درگذشت عبدالمطلب، [[رئیس]] مکه و مشکلاتی چون [[خشکسالی]] که از پیش‌تر در مکه پدید آمده بود<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳.</ref> و نیز بحران‌های [[مالی]] ابوطالب، فرایند [[ریاست]] را که تابع سنت عربی در [[خانواده]] [[رییس]] پیشین تداوم می‌یافت، اندکی [[تغییر]] داد و مدعیانی چون ابن‌جدعان و [[ولید بن ربیعه]] سر بر آوردند، اما در عین حال [[سیادت]] [[معنوی]] ابوطالب که [[میراث]] [[خاندان]] او بود، همچنان تا هنگام مرگش باقی ماند<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳- ۱۴.</ref>.  
۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش