اسماعیل بن اسحاق جهضمی ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:9030760879.jpg|22px]] 22px جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی')
خط ۱۰: خط ۱۰:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۱

مقدمه

ابواسحاق اسماعیل بن اسحاق بن اسماعیل ازدی بصری بغدادی. در سال ۱۹۹ هـ به دنیا آمد.[۱] اصل او از بصره بود، ولی بغداد را وطن خویش قرار داد.[۲] ابواسحاق از کودکی به آموختن علم روی آورد و فقه را نزد احمد بن معدل، و حدیث را نزد علی بن مدینی،[۳] و علم قرائت را نزد احمد بن سهل فرا گرفت.[۴]

ازدی در فقه به مقامی رسید که مالکی‌های اهل عراق فقه را از او آموختند. وی از پدرش و از اباولید طیالسی، علی بن مدینی و محمد بن عبدالله انصاری روایت کرده و افرادی چون عبدالله بن احمد بن حنبل،[۵] ابوبکر شافعی، اسماعیل صفار و ابوالقاسم بغوی از او روایت کرده‌اند. أزدی از فقهای بزرگ مذهب مالکی بود که در گسترش این مذهب کوشید.[۶] ابواسحاق قضاوت شهرهای بغداد، مدائن و نهروانات را به مدت ۳۲ سال بر عهده داشت و سرانجام در سال ۲۸۲ هـ وفات یافت.

آثار او عبارت‌اند از: الشفاعه الفرائض شواهد الموطأ مسند حدیث مالک بن انس مسند حدیث ثابت بنانی مسند حدیث ایوب سختیانی مسند حدیث ابوهریره مسند حدیث ام زرع مسند یحیی بن سعید انصاری و موطوء یحیی بن سعید انصاری احکام القرآن معانی القرآن و اعرابه القراءات مسأله المنّی یصیب الثوب الشفعه و ما روی فیها من الآثار المبسوط الاموال و المغازی الاصول السنن الردّ علی ابی حنیفه الرد علی شافعی الاحتجاج بالقرآن الصلاة علی النبی (ص)[۷] الصلاة جزء اسماعیل الفقه اعراب القرآن[۸] اهوال القیامه و الرد علی محمد بن الحسن[۹][۱۰]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تاریخ بغداد ۶/۲۸۴.
  2. ترتیب المدارک ۱/۴۶۴.
  3. سیر اعلام النبلاء ۱۳/۳۳۹.
  4. غایة النهایه ۱/۱۶۲.
  5. الدیباج المذهب ۱۵۱.
  6. تاریخ الاسلام ۲۱/۱۲۲.
  7. الدیباج المذهب ۱۵۱.
  8. کشف الظنون ۱/۵۸۵ و ۲/۱۴۳۳ هدیة العارفین ۱/۲۰۷.
  9. الفهرست (الندیم) ۲۵۲.
  10. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۱۷۸.